Νέες πρόωρες συνταξιοδοτήσεις;
(ή μυαλό δεν βάζουμε)
Η εργασιακή εφεδρεία άμεσο στόχο έχει:
α) την βαθμιαία μείωση του μεγέθους του κράτους για να αποκτήσει αποτελεσματικότητα και
β) τη μείωση των δαπανών για να αυξηθεί η εσωτερική αποταμίευση.
Αμφότεροι οι στόχοι συμβάλλουν, ταυτόχρονα, στην απελευθέρωση πόρων (ανθρώπων και κεφαλαίων) για αποδοτική αξιοποίηση τους στους τομείς που έχει ανάγκη η οικονομία και η κοινωνία, από χειρωνακτικές εργασίες (π.χ. τομέας κατασκευών, βιομηχανία, υπηρεσίες νοσηλευτικού προσωπικού, κ.α.) μέχρι εργασίες που η άσκηση τους απαιτεί ύπαρξη πανεπιστημιακού πτυχίου (π.χ. συμβολαιογράφοι, γιατροί, χημικοί, κ.ά.).
Ακούγεται ότι οι καταρτιζόμενες λίστες για την εργασιακή εφεδρεία ίσως πρέπει να περιλάβουν εργαζόμενους που πλησιάζουν στην συνταξιοδότηση τους.
Αν αυτό συζητείται σοβαρά, έχω να παρατηρήσω ότι στόχος της Πολιτείας παραμένει η περαιτέρω μεγέθυνση του κράτους, μάλιστα με επιταχυνόμενο ρυθμό και όχι η μείωση του. Γιατί με τον τρόπο αυτό αυξάνεται πρώτον, απότομα η οικονομική επιβάρυνση από τα εφάπαξ που πρέπει να πληρωθούν, δεύτερον επιβαρύνεται η συνολική δαπάνη για συντάξεις νωρίτερα απ ότι θα συνέβαινε (από 5 μέχρι 10 χρόνια) και τρίτον, επιπλέον το δημόσιο για πολλά χρόνια θα πληρώνει και τις αμοιβές των νέων υπαλλήλων, που προσέλαβε χωρίς να τους χρειάζεται.
Πλήρης έκρηξη δαπανών και τελικά κατάρρευση.
Συνεχίζεται, δηλαδή, η παλιά τακτική να προσλαμβάνονται νέοι υπάλληλοι και να συνταξιοδοτούνται νωρίτερα οι παλαιότεροι, με τη διαφορά όμως, σήμερα, όχι στα 15-20 χρόνια που γινόταν μέχρι πρόσφατα αλλά κάπως αργότερα π.χ. στα 25 ή το πολύ στα 30!
Με άλλα λόγια το Δημόσιο εξακολουθεί, ανταποκρινόμενο και στις επιθυμίες των συντεχνιών να μην ανοίξουν τα θεόκλειστα «ελεύθερα επαγγέλματα» τους, να αιχμαλωτίζει νέους ανθρώπους, να τους απομακρύνει από την παραγωγή και την δημιουργική απασχόληση και μακροχρόνια να τους αχρηστεύει κάθε ικανότητα και δεξιότητα που είχαν ή μπορούσαν να αποκτήσουν.
Άρα όλοι γινόμαστε σταδιακά υπάλληλοι και συνταξιούχοι του δημοσίου χωρίς να υπάρχει αντικείμενο εργασίας για όλους και συνεπώς χωρίς δυνατότητα επιβίωσης μας.
Γιατί όμως επιχειρείται κάτι τέτοιο, σε μια περίοδο που το δημόσιο έχει βουλιάξει τα πάντα, έχει χρεοκοπήσει στην πραγματικότητα και όχι σε σχήμα λόγου ή μήπως τα περί πρόωρης συνταξιοδότησης είναι απλώς μια συζήτηση από απερισκεψία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου