ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ μια μικρή ΙΣΤΟΡΙΑ (Είναι τόσο απλό!)

Είναι τόσο απλό!                       

Η οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα έχει πολλά αίτια, που όμως τα περισσότερα και σημαντικότερα έχουν διαγνωσθεί, πλην όμως η θεραπεία τους καθυστερεί βυθίζοντας στην κρίση την κοινωνία ακόμα περισσότερο.

Ο χαρακτηριστικά αργός τρόπος παρέμβασης των αρχών προς αποκατάσταση της λειτουργίας της οικονομίας συνδέεται, μεταξύ άλλων,  με προκαταλήψεις και συνήθειες του κοινού που ο χρόνος  εξέθρεψε και αποτελούν τελικά σοβαρό εμπόδιο σε μια ορθολογική αναδιάρθρωση των παραγωγικών και οικονομικών σχέσεων.

Ας δούμε, κατά την γνώμη μου, ορισμένα αίτια της κρίσης και τι πρέπει σχετικά να γίνει.

Κλειστά επαγγέλματα:

Υπάρχουν συμπολίτες μας που υποστηρίζουν ότι η αιτία αυτή της κρίσης είναι παρωνυχίς  σε σχέση με το συνολικό πρόβλημα. Λένε περίπου «το ότι οι μηχανικοί, συμβολαιογράφοι, ταξιτζήδες, δικηγόροι διατηρούν υψηλές ταρίφες με διοικητικό τρόπο καθορισμένες δεν έχει καμιά σχέση με τα βασικά αγαθά της επιβίωσης των Ελλήνων »

Όμως δεν είναι μόνο αυτοί  που περιλαμβάνονται στην ατέλειωτη λίστα των κλειστών επαγγελμάτων αλλά όλοι οι επαγγελματίες είτε χειρώνακτες είτε πτυχιούχοι. και επί πλέον πρέπει να υπολογίσουμε και τις  αγορές προϊόντων, που σχεδόν στο σύνολο τους, είναι ολιγοπωλιακά οργανωμένες και ανεβάζουν περαιτέρω το κόστος ζωής.

Το διοικητικά καθορισμένο υψηλό τίμημα των συντεχνιακών υπηρεσιών είναι αδιάφορο για τον καταναλωτή αν έχει ορισθεί από το κράτος ή από τις ίδιες τις επαγγελματικές οργανώσεις (όπως κυρίως συμβαίνει  με τις συντεχνίες). Αυτό που έχει σημασία είναι ότι το κόστος ζωής συντηρείται τεχνητά σε υψηλό επίπεδο και αποτρέπει κάθε προσπάθεια για αύξηση της παραγωγής, της προσφοράς, της απασχόλησης και του πραγματικού εισοδήματος για όλους τους έλληνες και όχι για τα μέλη των συντεχνιών.

Εκεί είναι κυρίως το πρόβλημα, στον υποχρεωτικό καθορισμό υψηλής ελάχιστης αμοιβής  σε όλα τα επαγγέλματα (που μεγάλο μέρος της κοινωνίας δεν μπορεί να πληρώσει) και όχι ποιό διοικητικό όργανο την καθορίζει. Για αυτό τον λόγο άμεσα πρέπει  να διορθωθεί. Είναι τόσο απλό!

Οι συντάξεις:

Μια ολοένα διογκούμενη δαπάνη που επιβαρύνει όχι μόνο τα ασφαλιστικά ταμεία όπως θα έπρεπε και μόνο αυτά αλλά και τον κρατικό προϋπολογισμό είναι το συνολικό ύψος των συντάξεων που αποτελεί την «πυρηνική» απειλή της οικονομίας στο εγγύς μέλλον, σχεδόν κοντά στο 2015 αν δεν γίνει κάτι ακόμα πιο σημαντικό.

Ορισμένοι λένε «Ποιος λέει ότι οι συντάξεις θα ήταν μικρότερες αν υπήρχε ανταποδοτικότητα; Με ποια ανάλυση; Με ποιο υπολογισμό εισφορών;» και άλλα σχετικά που τρέφουν την αναβλητικότητα και την αδράνεια.

Η λύση με πολύ απλό τρόπο, μπορεί να είναι κάτι ανάλογο με αυτό που συμβαίνει στην τήρηση του τραπεζικού μας λογαριασμού καταθέσεων. Κάθε φορά που θα εισφέρουμε θα πιστώνεται (αυξάνεται) ο λογαριασμός μας και μια φορά το έτος θα προσαυξάνεται (ή μειώνεται) από την επιτευχθείσα απόδοση.

Θα αφαιρούνται τα έξοδα διαχείρισης και λειτουργίας καθώς και ένα ποσοστό που θα προορίζεται για κάλυψη της σύνταξης όσων ατύχησαν και αναγκάστηκαν να απομακρυνθούν πρόωρα από το ενεργό εργασιακό βίο.

Ανάλογα με το ποσό που θα έχει συγκεντρώσει κάθε ατομικός λογαριασμός θα υπολογίζεται και το ύψος της σύνταξης. Όποιος δεν συνεισφέρει δεν συνταξιοδοτείται.

Αν ο κρατικός προϋπολογισμός έχει περίσσευμα, θα μπορούσε η Κυβέρνηση να ενίσχυε τις συντάξεις.

Τόσα απλά, για απλούς και μη πονηρούς ανθρώπους.

Το θέμα της κοινωνικής μέριμνας είναι διαφορετικό και πρέπει να αντιμετωπίζεται χωριστά και να μην συνδέεται ή συγχέεται με το συνταξιοδοτικό.

Ισοσκελισμένος προϋπολογισμός:

Ο προϋπολογισμός του κράτους αποτελεί, ως γνωστόν, το κορυφαίο εργαλείο άσκησης οικονομικής πολιτικής.

Για να μειώνεται στο ελάχιστο ο κίνδυνος δημοσιονομικής εκτροπής που οδηγεί αναπόφευκτα στην δημιουργία χρέους, η συνταγματική θέσπιση του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού είναι, κατά την γνώμη μου, απαραίτητη. Κανένας τότε δεν θα μπορούσε να διασπαθίζει το δημόσιο χρήμα άκριτα και δημαγωγικά. Θα ακολουθούσε αμέσως τιμωρία.

Ο  ισοσκελισμένος διαχρονικά προϋπολογισμός (τα ελλείμματα μιας περιόδου καλύπτονται από τα πλεονάσματα των επομένων περιόδων, τηρουμένης της ισότητας μεταξύ αποταμίευσης και επένδυσης) τείνει να αντανακλά, και πάντα με τις κρατούσες συνθήκες, το μέτρο συνετής διαχείρισης των πόρων μιας πολιτείας.

Όταν χρειασθεί να ασκηθεί η αντικυκλική δημοσιονομική πολιτική,  αυτό προϋποθέτει ότι για την  άσκηση της θα έχει προηγηθεί συνεννόηση και συμφωνία με τις νομισματικές αρχές (ΕΚΤ) ώστε να την συνδράμουν (επικούρησης της υπό της νομισματικής πολιτικής) και να αποφευχθεί η δημιουργία χρέους.

Ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός, όπως ανωτέρω σε συντομία περιγράφτηκε, αρκετά απαιτητικός στην διαχείριση του, μπορεί να εξασφαλίσει υπό  αποτελεσματική και ενάρετο διοίκηση, μακροπρόθεσμα , οικονομική ανάπτυξη.

Το θέμα βέβαια δεν κλείνει έτσι εύκολα. Θα ήθελα να σημειώσω και στο τι θα ανέμενα από την Ευρώπη να κάνει.

Γνώμη μου είναι ότι σύντομα η ΕΕ, υπό την πίεση των δημοσιονομικών εξελίξεων π.χ. Ισπανίας,  θα αναγκαστεί να δώσει μεγαλύτερη προσοχή στην ανάπτυξη αλλά και σε κάποια χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής, κάτι που θα βοηθούσε και την περίπτωση της Ελλάδος.

Ο ελεγχόμενος πληθωρισμός είναι μια αποτελεσματική λύση, όταν το κράτος χρεοκοπεί, διότι ομοιόμορφα κουρεύει όλα τα εισοδήματα, ενώ οι απώλειες είναι σημαντικές στους διαθέτοντας μεγάλα ταμειακά διαθέσιμα. Έτσι "ευνοούνται" οι λιγότερο τυχεροί της ύφεσης και παρέχεται χρόνος για ορθολογική αναδιάρθρωση της οικονομίας.

Ο δρόμος που έχει ακολουθηθεί μέχρι σήμερα (π.χ.PSI)  δημιουργεί αδικίες, διότι ανισομερώς αντιμετωπίζεται η κατανομή της ζημιάς.

Μια ολοκληρωμένη αναπτυξιακή συνδρομή της ΕΕ προς την χώρα μας σε συνδυασμό με την εφαρμοζόμενη δημοσιονομική προσαρμογή, υπό τον όρο της μη  παρέκκλισης, θα αρκούσε για να απογειώσει άμεσα την ανάπτυξη.

 Βλέπε:

Ο ΔΕΙΚΤΗΣ ΑΜΑΛΘΕΙΑ
ΤΟ ΔΙΑΡΚΕΣ ΧΦ
ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΧΦ
ΤΟ ΧΦ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ

ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΑΜΑΛΘΕΙΑΣ

Η απόδειξη του κάτι!
..και τώρα τι κάνουμε;
η αλληλέγγυα στάση είναι η λύση
Αν οι Έλληνες γίνουν πιο επιθετικοί, ...
 Ο Κόσμος όπως τον βλέπω εγώ
η Ελλάδα θα ανακάμψει;