Η Δημιουργική Τάξη, η Αντικοινωνική Τάξη και η Παρασιτική Τάξη της Ελλάδος
Σε παλαιότερο σχόλιο μου
προσπάθησα να προσεγγίσω και ερμηνεύσω την δημιουργία σε μόνιμη βάση του
δημοσιονομικού ελλείμματος στον τρόπο και οργάνωση του ανθρώπινου δυναμικού της
χώρας μας.
Επειδή το θέμα είναι
επίκαιρο και από τότε μέχρι σήμερα οι εξελίξεις έχουν χειροτερεύσει τη θέση
κάθε Έλληνα και το φάσμα της γενικευμένης πενίας πλέον είναι προ των πυλών θέλω
να επαναλάβω τα κύρια χαρακτηριστικά τα οποία, κατά την γνώμη μου, διακρίνουν την οργάνωση της σημερινής
ελληνικής κοινωνίας.
Τα χαρακτηριστικά αυτά
σχετίζονται με τον τρόπο δημιουργίας των εισοδημάτων και έτσι με βάση την πηγή
προέλευσης του ατομικού ή οικογενειακού εισοδήματος μπορούν να διακριθούν τρείς
τάξεις οργάνωσης των οικονομικών συμφερόντων της ελληνικής κοινωνίας.
Ήτοι:
Την Δημιουργική Τάξη, στην οποίαν εντάσσονται πολίτες που εργάζονται στην
παραγωγή όλων των ειδών αγαθών και υπηρεσιών που προσφέρονται στην χώρα και οι
οποίοι πληρώνουν όλες τις υποχρεώσεις τους στο δημόσιο και τα ασφαλιστικά
ταμεία. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν όλοι οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα (από
εργάτες μιας μικρής, μεσαίας και μεγάλης επιχείρησης μέχρι το επιστημονικό
προσωπικό της χώρας) καθώς και ένα μάλλον μικρό μέρος των ελεύθερων
επαγγελματιών, των αγροτών και επιχειρηματιών που είναι συνεπείς με τις
φορολογικές υποχρεώσεις τους. Επίσης εδώ εντάσσεται ο αναγκαίος αριθμός των
δημοσίων υπαλλήλων (όχι οι υπεράριθμοι δημόσιοι υπάλληλοι) καθώς και όσοι των
πολιτών ευδοκίμως τερμάτισαν την παραγωγική τους εργασία δουλεύοντας
περισσότερο από 35 χρόνια (πραγματικοί
συνταξιούχοι)
Την Αντικοινωνική Τάξη, την οποίαν αποτελούν όσοι από εκείνους που ασκούν
ελεύθερο επάγγελμα (από τον χειρώνακτα μέχρι τον επιστήμονα όπως τον υδραυλικό,
τον αγρότη, τον δικηγόρο, τον γιατρό κ.λ.π.) φοροδιαφεύγουν
συστηματικά σε ευρύτατη έκταση μη συμμετέχοντας στα κοινά βάρη ενώ απολαμβάνουν
τις όποιες κρατικές υποδομές δωρεάν.
Οι πολίτες της κατηγορίας
αυτής απολαμβάνουν και μέσω της συντεχνιακών τους οργανώσεων το πλεονέκτημα της
"προστασίας" του επαγγέλματος, που τους προσπορίζει πρόσθετα, σε
βάρος της κοινωνίας έσοδα. Για τον λόγο αυτό ονοματίζω την «τάξη» τους ως
αντικοινωνική.
Την Παρασιτική Τάξη, η οποία αποτελείται από ένα μεγάλο αριθμό άεργων όπως κυρίως είναι
οι δήθεν και πρόωροι συνταξιούχοι, οι «απασχολούμενοι» άνευ αντικειμένου σε
κάποια δημόσια υπηρεσία, ΟΤΑ, ΔΕΚΟ, οι κρατικοδίαιτοι «επιχειρηματίες» κ.ά. που
συντηρούνται από αποκλειστικά από το κράτος. Η Τάξη αυτή είναι το δημιούργημα
του φαύλου και ρουσφετολογικού, κομματικού και συνδικαλιστικού κράτους των
τελευταίων 40 ετών. Κυρίως η κατηγορία αυτή χάνεται μέσα στον γενικότερο τίτλο
του δημοσίου υπαλλήλου, γεγονός που δυσφημεί μια σπουδαία και
αναγκαία ιδιότητα για την Πολιτεία.
Η Παρασιτική Τάξη είναι πολυπληθής, εκτιμώ να
φτάνει τα 2.000.000 άτομα με αποτέλεσμα η συντήρηση της να έχει γίνει η μάστιγα
της κοινωνίας. Είναι καιρός με την φροντίδα μιας νέας πολιτικής ηγεσίας όλος αυτός ο πληθυσμός να μετακινηθεί, βάσει σχεδίου, στον ιδιωτικό τομέα ώστε να γίνει χρήσιμος για όλους.
Η παρασιτική τάξη διανθίζεται και από άτομα που «καταπατούν δημόσιες εκτάσεις τις οποίες οικειοποιούνται και τις πωλούν συμμορίες κρατικών υπαλλήλων στις πολεοδομίες και τις δασικές υπηρεσίες σε συνεργασία με επίορκους δικηγόρους, συμβολαιογράφους και πολιτικούς «νονούς».
….αφού πρώτα έτρωγαν όσα μπορούσαν, λίγο πριν συνταξιοδοτηθούν έβγαζαν
στη δημοπρασία τη θέση τους την οποία πουλούσαν σε όποιον διευθυντή «φτωχής»
εφορίας έδινε την μεγαλύτερη προσφορά! …..
… Έτσι, ο Δημόσιος
Τομέας καταλήφθηκε από τους κομματικούς
στρατούς οι οποίοι, ανεξάρτητα από το κόμμα στο οποίο ανήκουν, έχουν
κοινά χαρακτηριστικά:
- θεωρούν ότι πληρώνονται επειδή υποστηρίζουν τον βουλευτή που τους
διόρισε και όχι επειδή οφείλουν να προσφέρουν υπηρεσίες στο κοινό
- οι περισσότεροι είναι αμόρφωτοι και χαμηλής νοημοσύνης, χωρίς καμία
ικανότητα αλλά και διάθεση για εργασία
- έχοντας στενή επαφή με την εξουσία λειτουργούν υπεράνω νόμων και
αισθάνονται πως ό,τι κι αν κάνουν οι πολιτικοί φίλοι τους θα τους καλύψουν
- οι πιο πονηροί από αυτούς εκμεταλλεύονται την πολυνομία και τη
δαιδαλώδη γραφειοκρατία για να στήσουν συμμορίες κλοπής εκατομμυρίων από τα
ταμεία του Δημοσίου ενώ οι λιγότερο δικτυωμένοι απαιτούν από τους πολίτες
χρήματα απλώς και μόνο για να κάνουν τη δουλειά τους. …»(Θάνος Τζήμερος)
(βλέπε επίσης: η μεγάλη απάτη)Από τις ανωτέρω τρεις κατηγορίες ομάδων της ελληνικής κοινωνίας μόνο οι δύο πρώτες συμβάλλουν στην παραγωγή του Έθνους ενώ η τρίτη αποτελεί τη φύρα, το παράσιτο που κατατρώγει σιγά-σιγά και καταστρέφει ότι οι δύο πρώτες ομάδες δημιουργούν. Σημαντική παρενέργεια από τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της δεύτερης (της αντικοινωνικής) και τρίτης (της παρασιτικής) ομάδας είναι η συνεχώς αυξανόμενη ανεργία.
Επίσης είναι γνωστό σε όλους
ότι τους φόρους στο κράτος και τις εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία πληρώνουν
σχεδόν αποκλειστικά οι εργαζόμενοι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα και γενικά οι
πολίτες της Δημιουργικής Τάξης , όπως πιο πάνω ορίσθηκε.
Η κατηγορία αυτή αποτελεί μάλλον σχετική πλειοψηφία, ίσως να ξεπερνά τα 3.000.000 άτομα από τα 4.500.000 που είναι περίπου ο ενεργός πληθυσμός της χώρας.
Παρά την αριθμητική υπεροχή της όχι μόνο δεν απολαμβάνει πολιτικά κανένα οικονομικό όφελος αλλά και η εκάστοτε κυβερνητική πολιτική καταλήγει να είναι σε βάρος της στο διηνεκές.
Το φαινόμενο αυτό χρήζει ερμηνείας.
Ίσως το ότι δεν εκφράζεται σε ένα ενιαίο πολιτικό φορέα να της στοιχίζει μέχρι σήμερα πάρα πολύ ακριβά. Ο προσεκτικός παρατηρητής βλέπει ότι οι άλλες δύο ομάδες του πληθυσμού (η Αντικοινωνική και Παρασιτική Τάξη), είναι οργανωμένες σε συνδικαλιστικούς φορείς, κομματικούς και επαγγελματικούς, και μονίμως βρίσκονται σε αγώνα διεκδικήσεων που δικαιώνονται ανεξαρτήτως της ¨νομιμότητας¨ τους, της ισονομίας, της δικαιοσύνης σε βάρος της μισθωτής εργασίας του ιδιωτικού τομέα.
Η Δημιουργική Τάξη έχει ένα τεράστιο δυναμικό ευφυών, δημιουργικών, εργατικών και ηθικών ανθρώπων που στραγγαλίζονται κάθε μέρα από την κομματική μαφία.
Η κατηγορία αυτή αποτελεί μάλλον σχετική πλειοψηφία, ίσως να ξεπερνά τα 3.000.000 άτομα από τα 4.500.000 που είναι περίπου ο ενεργός πληθυσμός της χώρας.
Παρά την αριθμητική υπεροχή της όχι μόνο δεν απολαμβάνει πολιτικά κανένα οικονομικό όφελος αλλά και η εκάστοτε κυβερνητική πολιτική καταλήγει να είναι σε βάρος της στο διηνεκές.
Το φαινόμενο αυτό χρήζει ερμηνείας.
Ίσως το ότι δεν εκφράζεται σε ένα ενιαίο πολιτικό φορέα να της στοιχίζει μέχρι σήμερα πάρα πολύ ακριβά. Ο προσεκτικός παρατηρητής βλέπει ότι οι άλλες δύο ομάδες του πληθυσμού (η Αντικοινωνική και Παρασιτική Τάξη), είναι οργανωμένες σε συνδικαλιστικούς φορείς, κομματικούς και επαγγελματικούς, και μονίμως βρίσκονται σε αγώνα διεκδικήσεων που δικαιώνονται ανεξαρτήτως της ¨νομιμότητας¨ τους, της ισονομίας, της δικαιοσύνης σε βάρος της μισθωτής εργασίας του ιδιωτικού τομέα.
Η Δημιουργική Τάξη έχει ένα τεράστιο δυναμικό ευφυών, δημιουργικών, εργατικών και ηθικών ανθρώπων που στραγγαλίζονται κάθε μέρα από την κομματική μαφία.
Ας την κοιτάξουν την
κατάσταση αυτή, όσοι από τους νέους πολιτικούς μπορούν και επιθυμούν κάτι
καινούργιο να προσφέρουν στον τόπο.
Θα είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος να
κοπούν μαχαίρι τα ελλείμματα και να επανακάμψει η Αισιοδοξία μαζί με την
Ανάπτυξη στην Ελλάδα μας.
Κοινωνία Αξιών
Ελληνική "παράλυση"
Liberation: Οι Ελληνες το παίζουν θύματα, είναι αχάριστοι
Έκτο παγκοσμίως το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό
Ελληνική "παράλυση"
Liberation: Οι Ελληνες το παίζουν θύματα, είναι αχάριστοι
Έκτο παγκοσμίως το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό
Βλέπε:
Η απόδειξη του κάτι!
..και τώρα τι κάνουμε;
η αλληλέγγυα στάση είναι η λύση
Αν οι Έλληνες γίνουν πιο επιθετικοί, ...
Ο Κόσμος όπως τον βλέπω εγώ
η Ελλάδα θα ανακάμψει;
Είναι τόσο απλό!
Διαχείριση Κρατικού Χρέους
Ακίνητα, μια πονεμένη ιστορία
Απόδοση και Κίνδυνος
Θα ανακάμψει η χώρα μας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου