The Amaltheia's Investment Portfolio: ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ μια μικρή ΙΣΤΟΡΙΑ (Ο δρόμος προς την Ανάπτυξη εξαρτάται από εμάς)

Ο δρόμος προς την Ανάπτυξη εξαρτάται από εμάς

Όταν αναφερόμαστε στον όρο ανάπτυξη καταλαβαίνουμε όλοι, λίγο πολύ, ότι στα οικονομικά αφορά στην αύξηση της πραγματικής παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών σε μία οικονομία με την πάροδο του χρόνου. Η παραγωγή είναι αναγκαία διότι με τα προϊόντα της καλύπτονται οι υλικές ανάγκες του ανθρώπου τόσο οι βασικές όπως η τροφή, η ένδυση και η στέγαση όσο και οι ανώτερες που έχουν να κάνουν όχι μόνο με την υγεία του αλλά και τις πνευματικές ανησυχίες του ή και την καταξίωση του.

Η Ελλάς μέχρι το 1973 αναπτυσσόταν με ταχύτατο ρυθμό, άνω του 6% ετησίως, που της προσέδωσε επάρκεια πόρων και έθετε βαθμιαία τις προϋποθέσεις να γίνει υπολογίσιμη δύναμη της περιοχής της. Αν διατηρούσε αυτόν τον υψηλό ρυθμό στα επόμενα χρόνια, σήμερα θα είχε εισόδημα ίσως μεγαλύτερο κατά 5 φορές από αυτό που έχει, μηδενική ανεργία, θετικό ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών, μηδενικό εξωτερικό δανεισμό και πάνω από όλα θα ήταν σεβαστή και υπολογίσιμη τόσο από τις γείτονες χώρες όσο και από τις πιο μεγάλες.

Ο δρόμος όμως που ακολουθήθηκε ήταν διαφορετικός και η εικόνα της χώρας μας σήμερα δεν είναι ικανοποιητική.

Οι λόγοι γιατί τα πράγματα εξελίχθησαν τόσο άσχημα έχουν κατά κόρον αναλυθεί και συνοψίζονται κυρίως στην καθημερινή απρέπεια, στην διαφθορά των αρχών, στην αλόγιστη σπατάλη του κράτους, στην ανευθυνότητα, στους υπερβολικούς φόρους, που πληρώνονται σχεδόν μόνο από μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, στην φοροδιαφυγή, στην ολιγοπωλιακή συντεχνιακή οργάνωση της αγοράς, στη αγορά των κλειστών, οικογενειακών επαγγελμάτων και γενικά στην ανομία που επικρατεί όπου ο κάθε ένας κάνει ό,τι θέλει.

Ωστόσο στην τελευταία διετία και με πολύ καθυστερημένους ρυθμούς και σε κλίμα έντονα φορτισμένο μια σειρά νομοθετικών παρεμβάσεων ήρθε να βάλει τις πρώτες αναγκαίες προϋποθέσεις για σταδιακή έξοδο από την κρίση.

Σύμφωνα με τον Πρόεδρο του ΚΕΠΕ έχουν ληφθεί περίπου τα ¾ των αναγκαίων νομοθετικών μέτρων μένει μόνο το ¼ για να αρχίσει η επανεκκίνηση της λειτουργίας του παραγωγικού τομέα της οικονομίας που η κρίση δεν το άγγιξε.

Επίσης για καλή μας τύχη το διεθνές περιβάλλον και ειδικότερα οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της 28/6/2012 της Ε.Ε. φαίνεται να μας ευνοεί. Σύμφωνα με τις αποφάσεις που ελήφθησαν οι ελληνικές τράπεζες θα μπορούσαν, υπό προϋποθέσεις, να χρηματοδοτηθούν απευθείας από τον μηχανισμό στήριξης χωρίς την μεσολάβηση του κράτους. Αυτό σημαίνει ότι, αν συμβεί κάτι τέτοιο, το συνολικό χρέος μας θα μειωθεί άμεσα σε ποσοστό στο 120% του ΑΕΠ, ποσοστό που επιδιωκόταν να επιτευχθεί στην επόμενη δεκαετία! Παράθυρο αισιοδοξίας, αλλά έχουμε μακρύ δρόμο μπροστά.

Για να προκύψουν πιθανότητες να πραγματοποιηθούν όλα αυτά πρέπει η χώρα να κινηθεί προς τα εμπρός και να ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις όπως ψήφιση εφαρμοστικών νόμων π.χ. άνοιγμα επιτέλους στην πράξη των κλειστών επαγγελμάτων, μείωση γραφειοκρατίας-αποτελεσματικό δημόσιο, μείωση της σπατάλης σε συνδυασμό με τις αναγκαίες αποκρατικοποιήσεις και να δώσει νέα πνοή και αντίληψη για τη διαχείριση της οικονομίας. Αυτό σημαίνει ότι θα δημιουργηθούν οι συνθήκες από τις οποίες θα προκύψει η Ανάπτυξη, διότι χωρίς αυτές δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη και ούτε να διαταχθεί!

Με άλλα λόγια η Κυβέρνηση πρέπει να δράσει μεθοδικά, άμεσα και προγραμματισμένα στο πιο πάνω πλαίσιο που είναι ευνοϊκό για τη χώρα και με τις πρωτοβουλίες της να συμπληρώσει και το υπόλοιπο ¼ της δέσμης των μέτρων που λείπουν, να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη και να ενισχυθεί η επιχειρηματικότητα ώστε να επανέλθει η χώρα στον ενάρετο κύκλο ανάπτυξης και ευημερίας.

Όλα δείχνουν πλέον με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι η Ανάπτυξη είναι ελληνική υπόθεση και εξαρτάται πλέον από εμάς.

Η άνθιση της ελληνικής οικονομίας είναι ο μόνος δρόμος που φέρνει δημιουργία εκατομμυρίων νέων θέσεων εργασίας (χρειαζόμαστε πάνω από 1.000.000), νέα παραγωγή, νέο εισόδημα αλλά και νέες επιχειρήσεις που τόσο έλειψαν στις τελευταίες δεκαετίες. Μαζί θα ανθίσει και η ελληνική χρηματιστηριακή αγορά.