Ενηλικίωση και ωριμότητα
Γράφτηκε στον τύπο «για το νέο σχέδιο που υπογράφουν ορισμένοι επιφανείς Γερμανοί οικονομολόγοι και ακαδημαϊκοί και με το οποίο υποστηρίζουν ότι μπορεί να βρεθεί μια γρήγορη, αποτελεσματική και κυρίως εφικτή λύση στο ελληνικό πρόβλημα χρέους. Απλά προτείνουν να αγοράσει η ΕΚΤ το μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών ομολόγων που αυτή την ώρα κυκλοφορούν στην αγορά, με την αγοραία αξία τους και παράλληλα να παραιτηθεί από ένα μέρος των αξιώσεών της έναντι της Ελλάδας».
Με άλλα λόγια υπάρχουν καλοί άνθρωποι που θέλουν να μας φροντίσουν!
Και αυτό είναι σημαντικό για εμάς την στιγμή που η Ελλάς έχει γονατίσει και λιγοψυχήσει.
Η λύση των σοφών είναι, κατά την άποψη μου, η μόνη σωστή και φυσιολογική λύση.
Είναι η λύση που από πρώτης στιγμής εμφάνισης της κρίσης χρέους της χώρας μας, έγινε αντιληπτή ως δίκαιη και επιβεβλημένη.
Η ΕΚΤ θα αναλάμβανε σταδιακά, σημαντικό μέρος του χρέους μας, η Ελλάς βαθμιαία και προγραμματισμένα θα προσάρμοζε τα δημοσιονομικά της μεγέθη και η ΕΕ, αν στεκόταν αλληλέγγυα και όχι υστερόβουλα όπως φαίνεται να ενεργεί (είναι έτσι; ή εμείς το νομίζουμε;), θα παρείχε οικονομική βοήθεια για υποστήριξη της ανάπτυξης της χώρας μας.
Αν δεν μας συνέδραμε οικονομικά η ΕΕ τότε ποιος ο λόγος παρέμβασης της στην επίλυση ενός διμερούς θέματος μεταξύ Ελλάδος και Πιστωτών της; Δεν χρειαζόταν.
Βέβαια, ανάλογα προγράμματα θα έτρεχαν και για τις άλλες χώρες της ευρωζώνης, που βρίσκονται σε παρόμοια θέση.
Η συνολική, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αντιμετώπιση της κρίσης ήταν εξαρχής αναγκαία, η δε πάροδος του χρόνου δεν άφηνε περιθώρια διαφορετικής προσέγγισης.
Όμως τα πράγματα εξελίσσονται διαφορετικά.
Η Ε.Ε. μας φορτώνει με νέα δυσβάστακτα χρέη, ενεργώντας μυωπικά και βλαπτικά για όλη την Ευρώπη από άποψη επιδιωκόμενου οικονομικού αποτελέσματος και ιδιαίτερα προσβάλλοντας την ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Αλλά και η χώρα μας ανταποκρίνεται σε κάτι που μακροπρόθεσμα δεν την ωφελεί. Προφανώς διότι έχει λιγοψυχήσει. Δεν έχει ηθικές και υλικές δυνάμεις να αντισταθεί. Έχει εξαντληθεί, έχει καταπονηθεί, ψυχικά και οικονομικά, από τον εσωτερικό κομματικό πόλεμο που μαίνεται χρόνια τώρα.
Αδυνατεί να ορθώσει ανάστημα και να πει ΟΧΙ. Διότι το όχι προϋποθέτει ηγεσία και λαό κατάλληλα προετοιμασμένο για δοκιμασίες στο πεδίο της λιτότητας για όση περίοδο χρειασθεί, στο πεδίο της εργασίας και προκοπής και στον τομέα της δικαιοσύνης, που τόσο έχει λείψει στα τελευταία 30 και πλέον χρόνια από τη χώρα μας.
Προϋποθέτει δηλαδή και ένα λαό υπεύθυνο, ώριμο, ενηλικιωμένο, που αναλαμβάνει τις ευθύνες των πράξεων του. Διαφορετικά μπαίνει σε επιτροπεία, όπως συμβαίνει με τους ανήλικους που στερούνται δικαιοπρακτικής ικανότητας και ο νόμος πρέπει να τους προστατεύσει.
Έτσι συνέβη και με εμάς.
Ας περιμένουμε, λοιπόν, παθητικά, όπως η ηγεσία μας που με τον τρόπο της μας " διδάσκει", οι ελεήμονες σοφοί και μη του εξωτερικού να μας δώσουν την λύση. Και ας ελπίσουμε τούτη την φορά θα είναι καλλίτερη…
Μετά και Όταν ενηλικιωθούμε και έχοντας δοκιμασθεί και αφήσει πίσω τα χειρότερα, ίσως έρθει και η ωριμότητα, που σήμερα μας λείπει. Τότε με σοβαρότητα θα μπορούμε να πούμε είμαστε ανεξάρτητοι, ελεύθεροι και προπάντων Υπεύθυνοι, κύριοι του εαυτού μας, που απο μόνοι μας αποφασίζουμε με σύναιση και υπευθυνότητα, αποδεχόμενοι τα λάθη μας και τα σωστά μας.
