1/2/2011
η Κίνα
Η Κίνα βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της Ασιατικής ηπείρου. Αποτελεί, παγκοσμίως, την τέταρτη μεγαλύτερη σε έκταση χώρα (9,6 εκατ. τετρ.χλμ..) και την πρώτη σε πληθυσμό (1,3 δις κάτοικοι).
Η οικονομία της, μετά από πέντε δεκαετίες κρατικά ελεγχόμενης οικονομίας, στο τέλος του 20ου αιώνα, μεταστρέφεται σε οικονομία της αγοράς, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην παραγωγή καταναλωτικών προϊόντων προς εξαγωγή. Στην οικονομική αυτή μεταστροφή, συνέβαλε και το καθεστώς των «ειδικών οικονομικών ζωνών», το οποίο ξεκίνησε σταδιακά από το 1980, δίνοντας σε συγκεκριμένες περιοχές κίνητρα για οικονομική ανάπτυξη στα πρότυπα της φιλελεύθερης οικονομίας, με σκοπό την προσέλκυση ξένου κεφαλαίου.
Σύμφωνα με μια παλαιότερη μελέτη της HSBC, η οποία φαίνεται να επαληθεύεται μέχρι στιγμής, η Κίνα προβλέπεται τα επόμενα χρόνια να γίνει οικονομικά υπερδύναμη.
Ειδικότερα, το έτος 2025 θα συγκαταλέγεται μεταξύ των πρώτων και μεγαλύτερων οικονομιών του πλανήτη και με διατήρηση αυτής της αναπτυσσόμενης δυναμικής της το έτος 2050 θα κυριαρχεί στην παγκόσμια οικονομία αφήνοντας στην δεύτερη θέση τις σημερινές μεγάλες οικονομίες (G6).
Μια σχετικά πρόσφατη έκθεση του Mc Kinsey Global Institute θα μας πει το ίδιο πράγμα με διαφορετικά παραδείγματα:
Α) σε 20 έτη, πόλεις της Κίνας θα έχουν προσθέσει 350 εκατομμύρια άτομα περισσότερα από ολόκληρο τον σημερινό πληθυσμό των Ηνωμένων Πολιτειών.
Β) μέχρι το 2025, η Κίνα θα έχει 221 πόλεις με περισσότερους από ένα εκατομμύριο κατοίκους έναντι 35 στην Ευρώπη σήμερα και 24 πόλεις με περισσότερα από πέντε εκατομμύρια.
Γ) μέχρι το 2030, 170 συστήματα μαζικής μεταφοράς θα έχουν κτιστεί για να εξυπηρετούν στις μετακινήσεις τους1 δισεκατομμύριο ανθρώπους που θα ζουν σε πόλεις. Επίσης 40 δισεκατομμύρια τετραγωνικών μέτρων κατοικήσιμης επιφάνειας θα κτιστεί σε 5.000.000 κτίρια από τα οποία τα 50.000 θα μπορούσε να είναι ουρανοξύστες.
Με άλλα λόγια η Κίνα μετασχηματίζεται σε ένα σύγχρονο και οικονομικά ισχυρό έθνος όπου οι κάτοικοί του θα ζουν έναν πολύ πλουσιότερο τρόπο ζωής και θα ξοδεύουν χρήματα αγοράζοντας πληθώρα καταναλωτικών αγαθών (κινητά και σταθερά τηλέφωνα, TV μεγάλης οθόνης, ηλεκτρονικά, αυτοκίνητα, περισσότερα τρόφιμα κ.ά.)
Οι πιο πάνω τάσεις υπογραμμίζουν τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, και βέβαια η επαλήθευση τους προϋποθέτει ότι δεν θα εμφανιστούν στο μέλλον παράγοντες που απρόσμενα τις ανατρέψουν.
Στηριζόμενος σε αναδημοσίευση (από τον Economist) στον ελληνικό ηλεκτρονικό τύπο και με τίτλο «η Κίνα αγοράζει τον κόσμο» οι κινεζικές επιχειρήσεις, για το 2010 συμμετείχαν στο 20% των συμφωνιών που έγιναν παγκοσμίως για την εξαγορά επιχειρήσεων. Eτσι, η κινεζική παρουσία υπάρχει πλέον στο αμερικανικό αέριο, στο βραζιλιάνικο ηλεκτρισμό και στη σουηδική αυτοκινητοβιομηχανία Βόλβο, πέρα από το λιμάνι του Πειραιά και την Αφρική.
«Σήμερα, λοιπόν, η κινεζική επέλαση ανά το διεθνή κόσμο των επιχειρήσεων δεν πρέπει να εκπλήσσει. Αντιθέτως, υποδηλώνει την ενεργό συμμετοχή μιας κλειστής πριν είκοσι χρόνια οικονομίας στην παγκοσμιοποίηση -γεγονός που μόνον θετικές πλευρές έχει.
Διότι, σε μία φάση παρακμής των αναπτυγμένων οικονομιών, οι οποίες επιπλέον είναι και υπερχρεωμένες, η κινεζική αποταμίευση μπορεί να είναι η μανιβέλα για μιαν επανεκκίνηση της παγκόσμιας οικονομίας. Υπό αυτή την έννοια, αν και άλλες ασιατικές χώρες ακολουθήσουν το κινεζικό παράδειγμα και αποφασίσουν να επενδύσουν και αυτές στην πραγματική οικονομία της ευρωζώνης, πέρα από τα ομόλογα, ίσως η οικονομική συγκυρία στην Ευρώπη να άλλαζε προς το καλύτερο πολύ γρηγορότερα απ' ότι εκτιμούν οι αρμόδιοι της Ε.Ε. και του Eco/Fin.»
Όσον αφορά στις χρηματιστηριακές αποδόσεις ήδη αντανακλούν τις ευνοϊκές προοπτικές, αλλά οι διακυμάνσεις των τιμών των μετοχών είναι μεγάλες και υπογραμμίζουν ότι ο επενδυτικός κίνδυνος είναι σημαντικός. Σε κάθε περίπτωση οι επενδυτές πρέπει να συνυπολογίζουν τον πολιτικό κίνδυνο και να αποτιμούν τις αξίες στις οποίες προτίθενται να επενδύσουν.
