ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ μια μικρή ΙΣΤΟΡΙΑ (Η Δημιουργική Τάξη, η Αντικοινωνική Τάξη και η Παρασιτική Τάξη της Ελλάδος)

Η Δημιουργική Τάξη, η Αντικοινωνική Τάξη και η Παρασιτική Τάξη της Ελλάδος

Σε παλαιότερο σχόλιο μου προσπάθησα να προσεγγίσω και ερμηνεύσω την δημιουργία σε μόνιμη βάση του δημοσιονομικού ελλείμματος στον τρόπο και οργάνωση του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας μας.

Επειδή το θέμα είναι επίκαιρο και από τότε μέχρι σήμερα οι εξελίξεις έχουν χειροτερεύσει τη θέση κάθε Έλληνα και το φάσμα της γενικευμένης πενίας πλέον είναι προ των πυλών θέλω να επαναλάβω τα κύρια χαρακτηριστικά τα οποία, κατά την γνώμη μου,  διακρίνουν την οργάνωση της σημερινής ελληνικής κοινωνίας.

Τα χαρακτηριστικά αυτά σχετίζονται με τον τρόπο δημιουργίας των εισοδημάτων και έτσι με βάση την πηγή προέλευσης του ατομικού ή οικογενειακού εισοδήματος μπορούν να διακριθούν τρείς τάξεις οργάνωσης των οικονομικών συμφερόντων της ελληνικής κοινωνίας.

Ήτοι:

Την Δημιουργική Τάξη, στην οποίαν εντάσσονται πολίτες που εργάζονται στην παραγωγή όλων των ειδών αγαθών και υπηρεσιών που προσφέρονται στην χώρα και οι οποίοι πληρώνουν όλες τις υποχρεώσεις τους στο δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν όλοι οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα (από εργάτες μιας μικρής, μεσαίας και μεγάλης επιχείρησης μέχρι το επιστημονικό προσωπικό της χώρας) καθώς και ένα μάλλον μικρό μέρος των ελεύθερων επαγγελματιών, των αγροτών και επιχειρηματιών που είναι συνεπείς με τις φορολογικές υποχρεώσεις τους. Επίσης εδώ εντάσσεται ο αναγκαίος αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων (όχι οι υπεράριθμοι δημόσιοι υπάλληλοι) καθώς και όσοι των πολιτών ευδοκίμως τερμάτισαν την παραγωγική τους εργασία δουλεύοντας περισσότερο από  35 χρόνια (πραγματικοί συνταξιούχοι)

Την Αντικοινωνική Τάξη, την οποίαν αποτελούν όσοι από εκείνους που ασκούν ελεύθερο επάγγελμα (από τον χειρώνακτα μέχρι τον επιστήμονα όπως τον υδραυλικό, τον αγρότη, τον δικηγόρο, τον γιατρό κ.λ.π.) φοροδιαφεύγουν συστηματικά σε ευρύτατη έκταση μη συμμετέχοντας στα κοινά βάρη ενώ απολαμβάνουν τις όποιες κρατικές υποδομές δωρεάν.

Οι πολίτες της κατηγορίας αυτής απολαμβάνουν και μέσω της συντεχνιακών τους οργανώσεων το πλεονέκτημα της "προστασίας" του επαγγέλματος, που τους προσπορίζει πρόσθετα, σε βάρος της κοινωνίας έσοδα. Για τον λόγο αυτό ονοματίζω την «τάξη» τους ως αντικοινωνική.

Την Παρασιτική Τάξη, η οποία αποτελείται  από ένα μεγάλο αριθμό άεργων όπως κυρίως είναι οι δήθεν και πρόωροι συνταξιούχοι, οι «απασχολούμενοι» άνευ αντικειμένου σε κάποια δημόσια υπηρεσία, ΟΤΑ, ΔΕΚΟ, οι κρατικοδίαιτοι «επιχειρηματίες» κ.ά. που συντηρούνται από αποκλειστικά από το κράτος. Η Τάξη αυτή είναι το δημιούργημα του φαύλου και ρουσφετολογικού, κομματικού και συνδικαλιστικού κράτους των τελευταίων 40 ετών. Κυρίως η κατηγορία αυτή χάνεται μέσα στον γενικότερο τίτλο του δημοσίου υπαλλήλου, γεγονός που δυσφημεί μια σπουδαία και αναγκαία ιδιότητα για την Πολιτεία.

 Η Παρασιτική Τάξη είναι πολυπληθής, εκτιμώ να φτάνει τα 2.000.000 άτομα με αποτέλεσμα η συντήρηση της να έχει γίνει η μάστιγα της κοινωνίας. Είναι καιρός με την φροντίδα μιας νέας πολιτικής ηγεσίας όλος αυτός ο πληθυσμός να μετακινηθεί, βάσει σχεδίου, στον ιδιωτικό τομέα ώστε να γίνει χρήσιμος για όλους.

Η παρασιτική τάξη διανθίζεται και από άτομα που «καταπατούν δημόσιες εκτάσεις τις οποίες οικειοποιούνται και τις πωλούν συμμορίες κρατικών υπαλλήλων στις πολεοδομίες και τις δασικές υπηρεσίες σε συνεργασία με επίορκους δικηγόρους, συμβολαιογράφους και πολιτικούς «νονούς».

….αφού πρώτα έτρωγαν όσα μπορούσαν, λίγο πριν συνταξιοδοτηθούν έβγαζαν στη δημοπρασία τη θέση τους την οποία πουλούσαν σε όποιον διευθυντή «φτωχής» εφορίας έδινε την μεγαλύτερη προσφορά! …..

… Έτσι, ο Δημόσιος Τομέας καταλήφθηκε από τους κομματικούς

στρατούς οι οποίοι, ανεξάρτητα από το κόμμα στο οποίο ανήκουν, έχουν κοινά χαρακτηριστικά:

- θεωρούν ότι πληρώνονται επειδή υποστηρίζουν τον βουλευτή που τους διόρισε και όχι επειδή οφείλουν να προσφέρουν υπηρεσίες στο κοινό

- οι περισσότεροι είναι αμόρφωτοι και χαμηλής νοημοσύνης, χωρίς καμία ικανότητα αλλά και διάθεση για εργασία

- έχοντας στενή επαφή με την εξουσία λειτουργούν υπεράνω νόμων και αισθάνονται πως ό,τι κι αν κάνουν οι πολιτικοί φίλοι τους θα τους καλύψουν

- οι πιο πονηροί από αυτούς εκμεταλλεύονται την πολυνομία και τη δαιδαλώδη γραφειοκρατία για να στήσουν συμμορίες κλοπής εκατομμυρίων από τα ταμεία του Δημοσίου ενώ οι λιγότερο δικτυωμένοι απαιτούν από τους πολίτες χρήματα απλώς και μόνο για να κάνουν τη δουλειά τους. …»(Θάνος Τζήμερος)

(βλέπε επίσης: η μεγάλη απάτη)
Από τις ανωτέρω τρεις κατηγορίες ομάδων της ελληνικής κοινωνίας μόνο οι δύο πρώτες συμβάλλουν στην παραγωγή του Έθνους ενώ η τρίτη αποτελεί τη φύρα, το παράσιτο που κατατρώγει σιγά-σιγά και καταστρέφει ότι οι δύο πρώτες ομάδες δημιουργούν. Σημαντική παρενέργεια από τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της δεύτερης (της αντικοινωνικής) και τρίτης (της παρασιτικής) ομάδας είναι η συνεχώς αυξανόμενη ανεργία.

Επίσης είναι γνωστό σε όλους ότι τους φόρους στο κράτος και τις εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία πληρώνουν σχεδόν αποκλειστικά οι εργαζόμενοι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα και γενικά οι πολίτες της Δημιουργικής Τάξης , όπως πιο πάνω ορίσθηκε.

Η κατηγορία αυτή αποτελεί μάλλον σχετική πλειοψηφία, ίσως να ξεπερνά τα 3.000.000 άτομα από τα 4.500.000 που είναι περίπου ο ενεργός πληθυσμός της χώρας.

Παρά την αριθμητική υπεροχή της όχι μόνο δεν απολαμβάνει πολιτικά κανένα οικονομικό όφελος αλλά και η εκάστοτε κυβερνητική πολιτική καταλήγει να είναι σε βάρος της στο διηνεκές.

Το φαινόμενο αυτό χρήζει ερμηνείας.

Ίσως το ότι δεν εκφράζεται σε ένα ενιαίο πολιτικό φορέα να της στοιχίζει μέχρι σήμερα πάρα πολύ ακριβά. Ο προσεκτικός παρατηρητής βλέπει ότι οι άλλες δύο ομάδες του πληθυσμού (η Αντικοινωνική και Παρασιτική Τάξη), είναι οργανωμένες σε συνδικαλιστικούς φορείς, κομματικούς και επαγγελματικούς, και μονίμως βρίσκονται σε αγώνα διεκδικήσεων που δικαιώνονται ανεξαρτήτως της ¨νομιμότητας¨ τους, της ισονομίας, της δικαιοσύνης σε βάρος της μισθωτής εργασίας του ιδιωτικού τομέα.

Η Δημιουργική Τάξη έχει ένα τεράστιο δυναμικό ευφυών, δημιουργικών, εργατικών και ηθικών ανθρώπων που στραγγαλίζονται κάθε μέρα από την κομματική μαφία.

Ας την κοιτάξουν την κατάσταση αυτή, όσοι από τους νέους πολιτικούς μπορούν και επιθυμούν κάτι καινούργιο να προσφέρουν στον τόπο.

Θα είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος να κοπούν μαχαίρι τα ελλείμματα και να επανακάμψει η Αισιοδοξία μαζί με την Ανάπτυξη στην  Ελλάδα μας.

Κοινωνία Αξιών 
Ελληνική "παράλυση" 
Liberation: Οι Ελληνες το παίζουν θύματα, είναι αχάριστοι 
Έκτο παγκοσμίως το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό

Βλέπε:

Ο ΔΕΙΚΤΗΣ ΑΜΑΛΘΕΙΑ
ΤΟ ΔΙΑΡΚΕΣ ΧΦ
ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΧΦ
ΤΟ ΧΦ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ

ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΑΜΑΛΘΕΙΑΣ

Η απόδειξη του κάτι!
..και τώρα τι κάνουμε;
η αλληλέγγυα στάση είναι η λύση
Αν οι Έλληνες γίνουν πιο επιθετικοί, ...
 Ο Κόσμος όπως τον βλέπω εγώ
η Ελλάδα θα ανακάμψει;
Είναι τόσο απλό!
Διαχείριση Κρατικού Χρέους 
Ακίνητα, μια πονεμένη ιστορία
Απόδοση και Κίνδυνος
 Θα ανακάμψει η χώρα μας;

 Όχι νέα τάξη αλλάΕλληνική Τάξη!

Θα αποφύγουμε την κατάρρευση;

Τι  είναι η Αγορά;
 Ευρώπη ή Αφρική

Πουλάμε τα παλιά και Αγοράζουμε τα καινούργια (1)
 Πουλάμετα παλιά και Αγοράζουμε τα καινούργια (2)

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ μια μικρή ΙΣΤΟΡΙΑ (Πουλάμε τα παλιά και Αγοράζουμε τα καινούργια - 2)

Πουλάμε τα παλιά και Αγοράζουμε τα καινούργια (2)

Οι φόβοι ενισχύθηκαν, μετά την αδυναμία σχηματισμού Κυβέρνησης, για το πως  εξελίσσονται τα πράγματα στην Ελλάδα και ο κόσμος νοιώθει ότι είναι θέμα χρόνου να εκτροχιαστεί  ό,τι ακόμα παραμένει σε λειτουργία. Η έλλειψη συνεννόησης μεταξύ των κομμάτων αντανακλάται στους ψηφοφόρους που εκφράζουν ανησυχία, φόβο και απογοήτευση παρά την όποια ελπίδα  από την απόρριψη ενός κατεστημένου δικομματικού πλαισίου.

Αντιλαμβάνεται λοιπόν η κοινή γνώμη, από την απουσία κοινής επικοινωνίας και ενιαίας εθνικής στόχευσης των αρχηγών,  πως η παθογένεια των κομμάτων και η αναξιοπιστία τους είναι συνολική στα παλιά κόμματα.

Από την πλευρά των ψηφοφόρων και τα κριτήρια που χρησιμοποιούν στις εκλογές, θα έλεγα, ότι με εξαίρεση ίσως τις τελευταίες εκλογές είναι κάπως χαλαρά και  δεν έχουν  «κατανοήσει» για ποιο λόγο ψηφίζουν!  Π.χ. ψηφίζουμε για την "δόξα" της Ελλάδος, ψηφίζουμε για την "δόξα" της Αριστεράς ή της Δεξιάς, ψηφίζουμε γιατί νοιώθουμε κατατρεγμένοι και αδικημένοι, ψηφίζουμε γιατί όλοι μας κυνηγούν γιατί είμαστε ωραίοι και μας ζηλεύουν, ψηφίζουμε γιατί είμαστε εξυπνότεροι απο τον γείτονα ή και τον φίλο μας και είναι καιρός να του δώσουμε ένα μάθημα, ψηφίζουμε για την ισότητα προς τα επάνω χωρίς να πληρώνουμε το κόστος; .....

Φοβάμαι ότι σημαντικό μέρος του πληθυσμού ψήφιζε "αραχτά" και  για "μεγάλες ιδέες", διότι μέχρι τώρα κάποιος τρίτος πλήρωνε σοβαρό μέρος του κόστους διαβίωσης μας.  Όμως κάποια στιγμή, ήρθε το μνημόνιο, το οποίο έφερε τον λογαριασμό και εμείς ζαλιστήκαμε. Και όπως συμβαίνει πάντα κάθε  μοιρασιά είναι άνιση ιδιαίτερα αν πρόκειται για βάρη.

Καλούνται να πληρώσουν, δικαίως, όσοι απολάμβαναν αδικαιολόγητα προνόμια (ελεύθερα επαγγέλματα, χιλιάδες υπεράριθμοι στο δημόσιο, φοροφυγάδες, διαφθορά, ολιγοπώλια, κ.ο.κ.)  υπαίτιοι της ρέουσας οικονομική πληγής  αλλά και αδίκως όσοι είχαν επωμιστεί όλα τα προηγούμενα χρόνια το βάρος της εγχώριας παραγωγής, δηλαδή οι μισθωτοί κυρίως του ιδιωτικού τομέα.

Το ηθικό και οικονομικό πρόβλημα για την κατηγορία όλων αυτών των δημιουργικών ελλήνων (που εκτός από τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα είναι και άξιοι δημόσιοι υπάλληλοι, παραγωγικοί ελεύθεροι επαγγελματίες και ικανοί επιχειρηματίες) είναι ότι δεν υπάρχει αμιγώς προσανατολισμένο κόμμα στα δικά τους συμφέροντα ώστε να τους προστατεύσει αλλά και να αποτελέσει  καλό παράδειγμα και προς τα υπόλοιπα κόμματα αλλά και στον πληθυσμό.

Ερμηνεύω την  διασπορά της ψήφου στις εκλογές της 6^ης Μαΐου σε πολλά κόμματα ως την πηγαία έκφραση της ανάγκης των ψηφοφόρων για αναζήτηση κατάλληλων νέων πολιτικών  προσώπων και σχηματισμών με την προϋπόθεση οι πολιτικές τους να αναπτύσσονται εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου και της ευρωζώνης.

Κοιτάζοντας τους καινούργιους πολιτικούς σχηματισμούς κάτι διαφαίνεται  να δημιουργείται προς την κατεύθυνση αυτή  και αν πράγματι συμβαίνει έτσι, νομίζω, τα στελέχη τους πρέπει να το κάνουν αισθητά διακριτό σε σύγκριση με τα υφιστάμενα κόμματα που είναι κόμματα της ρεμούλας, του αριστερισμού πάσης φύσεως και του ωχαδερφισμού και άνετου μεγαλοϊδεατισμού. Να σταματήσουμε να γκρινιάζουμε, να θεωρούμε τους εαυτούς μας κυνηγημένους και αδικημένους, διότι η νοοτροπία αυτή μας κάνει δούλους και επαίτες.

Οι πραγματικές αλλαγές χρειάζονται νέα πρόσωπα προσανατολισμένα στον σύγχρονο κόσμο και στην Ευρώπη και όχι πρόσωπα που προκάλεσαν ή και συνέβαλαν στην ζημιά, τα οποία πρέπει να απομακρυνθούν. Είναι όπως οι μετοχές. Πουλάμε ότι υποχωρεί και Αγοράζουμε ότι ανέρχεται και στην προκειμένη περίπτωση επειδή πρόκειται για κόμματα Αγοράζουμε κόμματα καινούργια ή ολικώς μεταρρυθμισμένα με ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Λέμε ναι στις ικανότητες των Ελλήνων, ναι στην ελευθερία επιλογής, ναι στην επιχειρηματικότητα, ναι στην κοινωνική συνεργασία των ανθρώπων για να αρχίσει η Δημιουργία ξανά σε μια Κοινωνία Αξιών.

Οι μάχες στον καιρό της ειρήνης κερδίζονται με «όπλα» την παραγωγική γνώση, την μεθοδική εργασία, την καινοτομία και την άριστη οργάνωση του περιβάλλοντος.

Ο εσωτερικός πόλεμος της κατασυκοφάντησης του αντιπάλου, των συνεχών βίαιων διαδηλώσεων και του άκρατου φανατισμού μόνο ζημιές προσθέτει και ανάγει την επαιτεία σε στοιχείο επιβίωσης ενός αναξιοπαθούντος, βέβαια, έθνους.

Τα στρατιωτικά όπλα είναι στην άκρη, τα φροντίζουμε, δεν τα παραμελούμε για αχρείαστες εξωτερικές απειλές.

Κοινωνία Αξιών 
Ελληνική "παράλυση"

  Βλέπε:

Ο ΔΕΙΚΤΗΣ ΑΜΑΛΘΕΙΑ
ΤΟ ΔΙΑΡΚΕΣ ΧΦ
ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΧΦ
ΤΟ ΧΦ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ

ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΑΜΑΛΘΕΙΑΣ

Η απόδειξη του κάτι!
..και τώρα τι κάνουμε;
η αλληλέγγυα στάση είναι η λύση
Αν οι Έλληνες γίνουν πιο επιθετικοί, ...
 Ο Κόσμος όπως τον βλέπω εγώ
η Ελλάδα θα ανακάμψει;
Είναι τόσο απλό!
Διαχείριση Κρατικού Χρέους 
Ακίνητα, μια πονεμένη ιστορία
Απόδοση και Κίνδυνος
 Θα ανακάμψει η χώρα μας;

 Όχι νέα τάξη αλλάΕλληνική Τάξη!

Θα αποφύγουμε την κατάρρευση;

Τι  είναι η Αγορά;
 Ευρώπη ή Αφρική

Πουλάμε τα παλιά και Αγοράζουμε τα καινούργια (1)

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ μια μικρή ΙΣΤΟΡΙΑ (Πουλάμε τα παλιά και Αγοράζουμε τα καινούργια)

Πουλάμε τα παλιά και Αγοράζουμε τα καινούργια (1)

Το πρόβλημα της Ελλάδος, όπως έχει έγκυρα διαπιστωθεί, είναι βαθύτατα πολιτικό ή ακριβέστερα μόνο πολιτικό.

Η αιτία του προβλήματος είναι η παντελής αδυναμία των πολιτικών φορέων να συμφωνήσουν μεταξύ τους σε ένα αξιόπιστο μηχανισμό διανομής και άσκησης της εξουσίας προς όφελος του λαού και του έθνους.

Έτσι κατέληξαν σε ένα θανάσιμο διαγκωνισμό που μακροπρόθεσμα αποδυνάμωσε οικονομικά, επαγγελματικά και κοινωνικά τους Έλληνες, φέρνοντας τους σήμερα στο κατώφλι της εθνικής επαιτείας και της εθνικής διάλυσης.

Το τραγικότερο είναι ότι δεν υπάρχει ελπίς για αναστροφή γιατί η πολιτική εξαλλοσύνη και αλαζονεία είναι στο φούλ της ανάπτυξης της.

Αν η συμπεριφορά των πολιτικών παρομοιαστεί με μετοχές θα τοποθετούσαμε τις "πολιτικές" τιμές τους στο τελευταίο στάδιο της ανόδου τους, στο στάδιο της ευφορίας στο οποίο όποιος πουλάει μετοχές κερδίζει και χαμένοι είναι αυτοί που κρατούν ή αγοράζουν.

Αν στις επόμενες εκλογές όλοι οι έλληνες «πουλήσουν» εκείνες από τις παλιές πολιτικές μετοχές (*) και  «αγοράσουν» καινούργιες πολιτικές ελπίδες σε νέα  κόμματα από έντιμους και ικανούς ανθρώπους  που προέρχονται από το χώρο της παραγωγικής οικονομίας ο κομματικός χειμώνας που διήρκεσε πολλά έτη ίσως φύγει για πάντα.

Αν οι πολίτες επιθυμούν να κάνουν τη ρήξη με το ένοχο παρελθόν  θα ψηφίσουν κάτι καινούργιο. Κάτι θετικό, αξιόπιστο και δημιουργικό. Αν δεν θέλουν να  επιστρέψουν ταπεινωμένοι στα παλιά κόμματα. Ούτε να ψηφίζουν το μη χείρον βέλτιστο. Αλλά αν επιθυμούν σφόδρα και είναι αποφασισμένοι να  επανακάμψει η ηθική αξία στην πολιτική δράση, τότε θα ΑΓΟΡΑΣΟΥΝ καινούργια κόμματα.

Κόμματα που προέρχονται τόσο από επώνυμους μεταρρυθμιστές σημερινών κομμάτων όσο και από νέους που ανήκουν  στην πλειοψηφία των σιωπηλών συνειδητοποιημένων και δημιουργικών Ελλήνων βρίσκονται ήδη στην ιστορική φάση συγκρότησης ή και ανανέωσης τους. Η Ελλάς περιμένει, κάτι καινούργιο, ώστε να υπάρξει:

α) ρεαλιστική αντιμετώπιση της κρίσης,

β) διασφάλιση του ευρωπαϊκού μας προσανατολισμού

γ) αποκατάσταση της εθνικής αξιοπρέπειας στα έργα

δ) ηθική και πνευματική ανάταξη του λαού μας

ε) αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας

ζ) τόνωση της εξωστρέφειας

η) άνοιγμα των αγορών

θ) μεγάλη φορολογική μεταρρύθμιση

ι) φιλελεύθερες προοδευτικές συνταγματικές μεταρρυθμίσεις

κ) ανθρώπινη και ριζοσπαστική αντιμετώπιση του μεταναστευτικού και

τέλος, επιτέλους να γυρίσουμε  σελίδα για μια πράγματι αξιοπρεπή, δυνατή και ευημερούσα Ελλάδα, μια Ελλάδα των Ονείρων μας.

 

(*) προφανώς αναφέρομαι στα κόμματα και ιδιαίτερα στις αντιλήψεις εκείνων που σήμερα έχουν κληθεί να σχηματίσουν κυβέρνηση και δειλιάζουν να το κάνουν παρά το γεγονός ότι απειλείται  με πλήρη και άμεση κατάρρευση η χώρα.

  

Δεν τελεσφόρησε η προσπάθεια

Ναυάγιο διαπραγματεύσεων οδηγεί σε εκλογές!    

Ολοταχώς προς νέες εκλογές

  Βλέπε:

Ο ΔΕΙΚΤΗΣ ΑΜΑΛΘΕΙΑ
ΤΟ ΔΙΑΡΚΕΣ ΧΦ
ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΧΦ
ΤΟ ΧΦ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ

ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΑΜΑΛΘΕΙΑΣ

Η απόδειξη του κάτι!
..και τώρα τι κάνουμε;
η αλληλέγγυα στάση είναι η λύση
Αν οι Έλληνες γίνουν πιο επιθετικοί, ...
 Ο Κόσμος όπως τον βλέπω εγώ
η Ελλάδα θα ανακάμψει;
Είναι τόσο απλό!
Διαχείριση Κρατικού Χρέους 
Ακίνητα, μια πονεμένη ιστορία
Απόδοση και Κίνδυνος
 Θα ανακάμψει η χώρα μας;

 Όχι νέα τάξη αλλάΕλληνική Τάξη!

Θα αποφύγουμε την κατάρρευση;

Τι  είναι η Αγορά;
 Ευρώπη ή Αφρική

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ μια μικρή ΙΣΤΟΡΙΑ (Ευρώπη ή Αφρική)

Ευρώπη ή Αφρική

Στις 6 Μαΐου 2012 το βράδυ μάθαμε τα αποτελέσματα των κοινοβουλευτικών εκλογών, που έγιναν πράγματι σε μια κρίσιμη περίοδο.

Ο ελληνικός Λαός πρώτον τιμώρησε τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα και δεύτερον έδωσε σαφή εντολή να σχηματισθεί κυβέρνηση κοινής συνεργασίας, χωρίς να επιθυμεί εκδικητικές λύσεις. Για τον λόγο αυτό σε κανένα κόμμα δεν έδωσε αυτοδυναμία.

Μ ε τον τρόπο αυτό έδειξε προς όλους και πάσα κατεύθυνση με σαφήνεια :

σε ό,τι μας οδήγησε όλα αυτά τα χρόνια στο λάκκο με τις οχιές ευθύνη έχουν και τα κόμματα της αντιπολίτευσης και

ως λύση για το μέλλον του ορίζει την κοινωνική συμφιλίωση μέσω της από κοινού διακυβέρνησης του από τα κόμματα που έστειλε στην βουλή ή τουλάχιστον μιας μεγάλης αντιπροσωπευτικής πλειοψηφίας αυτών.

Αν το δεύτερο κόμμα όπως προκύπτει  από τον τρόπο που διαχειρίστηκε την διερευνητική εντολή  δεν θέλει να το καταλάβει, και αν βέβαια συμβαίνει το ίδιο και στα περισσότερα, φοβάμαι ότι προσθέτει ένα ακόμα γραφείο κηδειών. Το νόημα της πρότασης αυτής είναι ότι πέραν των νομικών σκοπέλων του μνημονίου, οι αρχηγοί των κομμάτων να παραμερίσουν προσωπικές φιλοδοξίες και να καταλήξουν από κοινού σε αποτελεσματικό σχέδιο εξόδου από την κρίση.

Η ελληνική οικονομία βρίσκεται κάτω από το όριο επιβίωσης της, συντηρούμενη από την ευρωπαϊκή στήριξη των εταίρων της.

Ο Joseph A. Schumpeter   έλεγε,  η είδηση ότι ένα πλοίο βυθίζεται δεν φέρει ηττοπάθεια. Αυτό εξαρτάται με τον τρόπο με τον οποίον γίνεται δεκτή η είδηση. Το πλήρωμα είναι δυνατόν να καθίσει και να αρχίσει να πίνει . Ή μπορεί όμως και να σπεύσει στις αντλίες.

Ο χρόνος και οι πολιτικές επιλογές θα δείξουν προς τα που τελικά τα πράγματα  θα κινηθούν.

Οι επιλογές σχηματικά είναι Ευρώπη ή Αφρική. Η πρώτη επιλογή σημαίνει ευημερία με κόπο. Για την δεύτερη επιλογή η ερμηνεία της επαφίεται στην φαντασία κάθε Έλληνα.

Κατά την γνώμη μου στην εκλογή της 6^ης Μαΐου ο λαός επέλεξε Ευρώπη, μένει δε να το επιβεβαιώσει και στην επόμενη εκλογική διαδικασία.

Χρειάζεται όμως  και καλός καπετάνιος και καλοί συγκυβερνήτες. Θα τους αναδείξουμε; 

Η έκπληξη των εκλογών της 6ης Μαΐου 
επιστολή Έλληνα πολίτη προς Μέρκελ

Πρόταση για νέο κόμμα  
Το τελευταίο χαρτί παίζεται στο Προεδρικό Μέγαρο 
Το ΠΑΣΟΚ που γνωρίζαμε..
Παραδέχεται ότι...
Κουβέλης.....
Πίστωση χρόνου ζητεί....

Βλέπε:

Ο ΔΕΙΚΤΗΣ ΑΜΑΛΘΕΙΑ
ΤΟ ΔΙΑΡΚΕΣ ΧΦ
ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΧΦ
ΤΟ ΧΦ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ

ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΑΜΑΛΘΕΙΑΣ

Η απόδειξη του κάτι!
..και τώρα τι κάνουμε;
η αλληλέγγυα στάση είναι η λύση
Αν οι Έλληνες γίνουν πιο επιθετικοί, ...
 Ο Κόσμος όπως τον βλέπω εγώ
η Ελλάδα θα ανακάμψει;
Είναι τόσο απλό!
Διαχείριση Κρατικού Χρέους 
Ακίνητα, μια πονεμένη ιστορία
Απόδοση και Κίνδυνος
 Θα ανακάμψει η χώρα μας;

 Όχι νέα τάξη αλλάΕλληνική Τάξη!

Θα αποφύγουμε την κατάρρευση;

Τι  είναι η Αγορά;

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΘΕΜΑΤΑ (Τι είναι η Αγορά;)

Τι  είναι η Αγορά;

Πολύ λόγος γίνεται στις μέρες μας για το ρόλο και την σημασία των αγορών στην καθημερινή μας ζωή. Ας θυμηθούμε τι είναι η Αγορά και ποια η ευρύτερη οικονομική σημασία της για τις κοινωνίες.

Από αρχαιοτάτων χρόνων γίνεται η χρήση της λέξης αγοράς. Η Αγορά ήταν  δημόσιος χώρος, στεγασμένος ή όχι, όπου γίνεται συνάθροιση. Οι αρχαίοι Έλληνες τους άρεσε να  συναντιούνται σ' ένα μέρος της πόλης, που ονομαζόταν Αγορά, όπου ήταν ο τόπος συνάθροισης, για να καλύψουν πρωτίστως  τις επικοινωνιακές και κοινωνικές τους ανάγκες . Συζητούσαν, μιλούσαν οι ρήτορες, μεταδίδονταν ειδήσεις, αντάλλασσαν γνώμες, έκαναν καινούργιες γνωριμίες, μελετούσαν και δημιουργούσαν. Αργότερα, στην Αγορά συγκεντρώνονταν πωλητές, έμποροι, τραπεζίτες κ.ά. Στην αρχαία Αθήνα, η Αγορά αποτελούσε διοικητικό, φιλοσοφικό, εκπαιδευτικό, κοινωνικό, πολιτιστικό και κυρίως το οικονομικό κέντρο της πόλης.

Αγορά ορίζεται ο τόπος όπου συναντώνται από την πλευρά της προσφοράς οι παραγωγοί, όπου προσφέρουν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους και από την πλευρά της ζήτησης οι καταναλωτές για να επιλέξουν και αγοράσουν τα προϊόντα και υπηρεσίες που χρειάζονται.

Σήμερα, η Αγορά δεν περιορίζεται μόνο σε συγκεκριμένο φυσικό χώρο αλλά με την ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας εκτείνεται και πέραν των φυσικών συνόρων μιας περιοχής ή χώρας και καλύπτει μέσω του ηλεκτρονικού διαδικτύου όλο τον κόσμο. Αυτό σημαίνει ότι  μπορεί να γίνονται συναλλαγές άμεσα και ταυτόχρονα μεταξύ ενός πωλητή που βρίσκεται π.χ. στην Ελλάδα και ενός ή περισσοτέρων αγοραστών που έχουν την έδρα τους π.χ. στην Κίνα ή στις Η.Π.Α. κ.ά Ισχύει βέβαια και το αντίστροφο. Η εξέλιξη αυτή διεύρυνε τεράστια τις δυνατότητες του διεθνούς εμπορίου στο οποίο μπορούν να συμμετέχουν ολοένα και περισσότερα άτομα και επιχειρήσεις από όλο τον κόσμο και οδήγησε σε ραγδαία ανάπτυξη την παγκόσμια οικονομία.

Για να επιτελέσουν τον σκοπό τους οι Αγορές

Α)  λειτουργούν κάτω από συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο που προστατεύει τα μέρη από ενδεχόμενες  καταχρήσεις αλλά και επιβάλει ομοιομορφία για να διενεργούνται με ομαλότητα οι συναλλαγές και

Β) υπάρχει ένα κοινό ανταλλακτικό μέσο από όλους αποδεκτό, το οποίο είναι το χρήμα, που διευκολύνει τις συναλλαγές.

Έτσι  οι Αγορές βασίζονται σε πωλητές που προσφέρουν προϊόντα ή υπηρεσίες σε αντάλλαγμα για τα χρήματα από τους αγοραστές.

Η αγορά είναι η διαδικασία με την οποία καθορίζονται οι τιμές των αγαθών και υπηρεσιών. Στην Αγορά σχηματίζονται οι τιμές μέσω των προσφερομένων και ζητουμένων ειδών, λαμβάνοντας υπόψη την ποιότητα και ποσότητα.

Εις μίαν κοινωνία όπου οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να επιλέγουν τα αγαθά και τις υπηρεσίες που καταναλώνουν οι επιθυμίες τους αποτυπώνονται στις τιμές τις οποίες πληρώνουν κατά την διάθεση του εισοδήματος τους.

Η διαδικασία αυτή αποτελεί το σύστημα των τιμών ή τον  μηχανισμό της αγοράς. Όσον η επιθυμία των καταναλωτών είναι μεγαλύτερη για την απόκτηση ενός αγαθού τόσον μεγαλύτερη θα είναι η τιμή, την οποίαν αυτοί είναι διατεθειμένοι να καταβάλουν με δεδομένο το ύψος του εισοδήματος τους.

Συνεπώς η τιμή αποτελεί οδηγό για τους παραγωγούς, διότι έχουν συμφέρον να παράγουν περισσότερα αγαθά των οποίων οι τιμές είναι υψηλές. Με βάση την διάρθρωση των προτιμήσεων της κοινωνίας προκύπτει, σε γενικές γραμμές, σε μια ελεύθερη οικονομία, και η διάρθρωση της παραγωγής και ως εκ τούτου και η κατανομή των παραγωγικών πόρων, δηλαδή της εργασίας και του κεφαλαίου.

Βέβαια, στην πράξη η λειτουργία του μηχανισμού των τιμών δεν οδηγεί πάντα στην βέλτιστη διάρθρωση της παραγωγής για λόγους που κυρίως σχετίζονται με την μορφή οργάνωσης και λειτουργίας της αγοράς.

Με κριτήρια των αριθμό των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στον ίδιο οικονομικό κλάδο και κατά πόσο είναι διαφοροποιημένο το προϊόν τους στην αγορά, διακρίνουμε τρείς μορφές οργάνωσης της αγοράς. Το μονοπώλιο, τον τέλειο ανταγωνισμό και τον ατελή ανταγωνισμό.

Μονοπώλιο έχουμε όταν ο κλάδος αποτελείται από έναν και μοναδικό πωλητή, που λόγο της θέσης του αυτής έχει μεγάλη δύναμη να επηρεάζει προς όφελος του την τιμή του προϊόντος του.

Τέλειος ανταγωνισμός υπάρχει όταν ο αριθμός των παραγωγών είναι τόσο μεγάλος και το προϊόν απολύτως ομοιογενές ώστε κανείς από τους παραγωγούς δεν μπορεί να επηρεάσει την τιμή του προϊόντος του.

Ατελής ανταγωνισμός, εμφανίζεται με τις εξής κυρίως δύο μορφές του. Τον μονοπωλιακό ανταγωνισμό όταν υπάρχει αρκετός αριθμός παραγωγών και το παραγόμενο προϊόν διαφοροποιημένο. Το Ολιγοπώλιο όταν ο αριθμός των παραγωγών είναι τόσο μικρός ώστε το μερίδιο της παραγωγής εκάστου παραγωγού να είναι σημαντικό στην συνολική παραγωγή του κλάδου με συνέπεια μικρές αυξομειώσεις της παραγωγής να επηρεάζουν σημαντικά την τιμή του προϊόντος.

Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι όσο περισσότερο τείνει μια Αγορά να είναι οργανωμένη στο πρότυπο του Τέλειου ανταγωνισμού οι τιμές των προϊόντων μειώνονται σημαντικά και παράλληλα επιτυγχάνεται αποτελεσματικότερη χρησιμοποίηση και κατανομή των παραγωγικών συντελεστών (έδαφος, εργασία, κεφάλαιο) προς εκείνη τη διάρθρωση της παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών, την οποίαν προτιμά η κοινωνία. Αντίθετα αποτελέσματα συμβαίνουν (χαμηλότερη ικανοποίηση του κοινωνικού συνόλου) όταν η Αγορά είναι οργανωμένη στα πρότυπα του μονοπωλίου και ολιγοπωλίου ανεξαρτήτως του ιδιωτικού ή δημόσιου χαρακτήρα της.

Οι αγορές εξεταζόμενες ανάλογα με τα εμπορεύματα, τα οποία αποτελούν το αντικείμενο της αγοραπωλησίας τις διακρίνουμε σε ένα ευρύ αριθμό κατηγοριών που ενδεικτικά είναι: αγορές, πρώτων υλών, χρεογράφων (μετοχών, ομολόγων κ.ά) , εμπορευμάτων (πολύτιμων μετάλλων, αγροτικών προϊόντων, κ.ά) οικιακών ειδών, τροφίμων, κ.ο.κ.

Στις αγορές συμμετέχουμε όλοι μας είτε άμεσα όπως με την  αγορά μετοχών ομολόγων, σύναψη μιας προθεσμιακής κατάθεσης σε τράπεζα ή και ενός δανείου , άνοιγμα λογαριασμού καταθέσεων κ.ά είτε έμμεσα με την ανάθεση χρημάτων μας σε ένα εξουσιοδοτημένο διαχειριστή κεφαλαίων όπως είναι οι ΑΕΔΑΚ, χρηματιστηριακές εταιρίες  κ.ά.

Δεν πρέπει να παραληφθεί ότι και στην αγορά εργασίας υπάρχει το φαινόμενο της προσφοράς και ζήτησης και περιλαμβάνει τόσο την προσφερόμενη ποσότητα (αριθμός εργαζομένων) όσο και την ποιότητα (ανειδίκευτοι, τεχνίτες, πανεπιστημιακοί, κ.ο.κ.). Από το ισοζύγιο προφοράς και ζήτησης και με δεδομένο ότι δεν επενεργούν άλλοι παράγοντες (π.χ. συντεχνιακές πρακτικές) διαμορφώνεται η τιμή της εργασίας, δηλαδή ο μισθός.

Όσο πιο μεγάλη ζήτηση υπάρχει από τους παραγωγούς για κάποιο είδος εργασίας τόσο η αμοιβή της εργασίας θα τείνει να αυξηθεί.

Η προσφορά εργασίας εξαρτάται κυρίως από το μέγεθος του πληθυσμού μιας χώρας, από την ηλικία και την κατάρτιση και από το μισθό.

Η ραγδαία εξέλιξη του πολιτισμού στρέφει τη ζήτηση εργασίας περισσότερο σε άτομα με πολλές γνώσεις.

Η αγορά στο σύστημα της ελεύθερης συναλλακτικής οικονομίας αποτελεί το θεμέλιο λίθο λειτουργίας της και επιτελεί αυτό το οποίο επιτελεί η Κεντρική Αρχή Σχεδιασμού στην σοσιαλιστική οικονομία. Προσδιορίζει ποια αγαθά και υπηρεσίες και σε τι ποσότητες θα παραχθούν και σε τι τιμές θα διατεθούν καθώς επίσης προσδιορίζει τον τρόπο κατανομής των συντελεστών παραγωγής μεταξύ της παραγωγής των διαφόρων αγαθών και υπηρεσιών. Επιπλέον η αγορά προσδιορίζει τις τιμές των παραγωγικών συντελεστών (π.χ. εργασίας) αλλά και τις μεθόδους παραγωγής, που θα χρησιμοποιηθούν.

Στο σύστημα της ελεύθερης αγοράς κάθε άτομο επιλέγει τα αγαθά που επιθυμεί. Τα άτομα, όπως προαναφέρθηκε,  είναι διατεθειμένα να πληρώσουν τόσον υψηλότερη τιμή όσο περισσότερο προτιμούν την απόκτηση ορισμένων αγαθών . Οι υψηλότερες τιμές υποδεικνύουν στις επιχειρήσεις σε ποια αγαθά θα προσανατολίσουν την παραγωγή τους. Ανάλογα θα επηρεαστεί και η απασχόληση σε κλάδους των οποίων υπάρχει υψηλή ζήτηση για τα προϊόντα του και συνεπώς θα επηρεασθούν και οι αμοιβές των απασχολούμενων παραγωγικών συντελεστών (π.χ. αύξηση αμοιβής εργασίας).

Με αυτόν τον τρόπο έκαστος στην επιδίωξη του ιδίου αυτού οφέλους συντελεί στην κατανομή των παραγωγικών συντελεστών μεταξύ εκείνων των αγαθών τα οποία είναι περισσότερο επιθυμητά από τα άτομα. Έτσι αναπτύσσεται ένας «αόρατος» μηχανισμός δια του οποίου οι επιθυμίες των αγοραστών τόσο των αγαθών όσο και των  παραγωγικών συντελεστών καθίστανται αντιστοίχως γνωστές στους παραγωγούς και τους κατόχους παραγωγικών συντελεστών και αντίστροφα. Αυτός ο μηχανισμός αποτελεί την αγορά μέσω της οποίας μεταβιβάζονται πληροφορίες (περί των τιμών, της διαθεσιμότητας αγαθών και παραγωγικών συντελεστών, κ.λ.π.) μεταξύ των διαφόρων μονάδων λήψεως αποφάσεων (νοικοκυριά, επιχειρήσεις).

Συμπερασματικά η αγορά αποτελεί, τουλάχιστον θεωρητικά,  τον καταλύτη της λειτουργίας της ελεύθερης οικονομίας και στηρίζεται στο δικαίωμα της επιλογής από τα συμμετέχοντα σε αυτήν άτομα και επιχειρήσεις σε αντίθεση με το σοσιαλιστικό σύστημα οργάνωσης της  οικονομίας, όπου η κεντρική προγραμματίζουσα αρχή αποφασίζει κατά το δοκούν για τα αγαθά που θα παραχθούν, τις ποσότητες, τις μεθόδους παραγωγής και τον τρόπο διανομής.

Στο πρακτικό μέρος, στις σύγχρονες μορφές οργάνωσης και κατά γενικό κανόνα μπορούμε να πούμε ότι ο μηχανισμός της αγοράς και ο προγραμματισμός συμπληρώνονται αντίστοιχα υπό ρυθμιστικών παρεμβάσεων αφενός και ελευθερίας εκφράσεως προτιμήσεων αφετέρου.

Βλέπε:

Ο ΔΕΙΚΤΗΣ ΑΜΑΛΘΕΙΑ
ΤΟ ΔΙΑΡΚΕΣ ΧΦ
ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΧΦ
ΤΟ ΧΦ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ

ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΑΜΑΛΘΕΙΑΣ

Η απόδειξη του κάτι!
..και τώρα τι κάνουμε;
η αλληλέγγυα στάση είναι η λύση
Αν οι Έλληνες γίνουν πιο επιθετικοί, ...
 Ο Κόσμος όπως τον βλέπω εγώ
η Ελλάδα θα ανακάμψει;
Είναι τόσο απλό!
Διαχείριση Κρατικού Χρέους 
Ακίνητα, μια πονεμένη ιστορία
Απόδοση και Κίνδυνος
 Θα ανακάμψει η χώρα μας;

 Όχι νέα τάξη αλλάΕλληνική Τάξη!

Θα αποφύγουμε την κατάρρευση;