Το ευρωπαϊκό όραμα σε σταυροδρόμι
Την Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011, πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα της Γερουσίας της Βουλής των Ελλήνων ημερίδα που διοργάνωσε το Ίδρυμα της Βουλής,
με θέμα «Η Πολιτική Οικονομία της Ευρωζώνης»
Πολύ ενδιαφέρουσα η ανάπτυξη των θεμάτων από τους ομιλητές και δόθηκε επίσης η ευκαιρία, να την παρακολουθήσει, μέσω απευθείας τηλεοπτικής μετάδοσης κάθε έλληνας ο οποίος θα το επιθυμούσε.
Μέσα από στοχοθετημένες, σύντομες και περιεκτικές ομιλίες παρουσιάστηκε η εικόνα της πολιτικής και οικονομίας της ευρωπαϊκής ένωσης, πως ξεκίνησε, πως εξελίχθηκε και το κρίσιμο σταυροδρόμι που βρίσκεται σήμερα.
Κατά την άποψη μου, ένας ενιαίος οικονομικός χώρος όπως είναι αυτός της ΕΕ έχει την αξία του εφόσον και οι παίκτες έχουν διάθεση να "παίζουν" επί ίσοις όροις και να τηρούν τους κανόνες αν όχι και κάποιες αρχές.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον κερδίζουν όλοι αρκεί να προσπαθούν και όταν αποτυγχάνουν να ξαναπροσπαθούν, διότι υπάρχει ζωτικός χώρος για όλους και θα τον βρουν. Οι γκρινιάρηδες βέβαια δεν έχουν μέλλον.
Όταν τα μέλη μιας τέτοιας ένωσης προχωρήσουν σε πιο προχωρημένο παιχνίδι, ενώνοντας τα νομίσματα τους σε ένα, όπως έγινε με το ευρώ, οι κανόνες εμπλουτίζονται και η έννοια της κοινής, της ενιαίας οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής είναι αναπόφευκτη μέρος του νέου κανονισμού.
Αυτό, όμως, κάπου ξεχάστηκε. Ίσως, λόγω ταχέων αλλαγών, ίσως κάποιων ιδιοτελών σκέψεων, ίσως μεγάλης εμπιστοσύνης στην αυτενέργεια των κυβερνήσεων και για πολλά άλλα ίσως.
Έτσι φτάσαμε στο κρίσιμο σταυροδρόμι. «Σήμερα η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με μια μεγάλη πρόκληση: είτε να συμπληρώσει ό,τι έλλειπε από την αρχιτεκτονική του εγχειρήματος του κοινού νομίσματος, με την αυτονόητη αλληλεγγύη εφόσον τηρούνται οι κανόνες πειθαρχίας, είτε να αφήσει το εγχείρημα του κοινού νομίσματος να εκφυλιστεί και να αυτό-καταργηθεί.», υποστήριξε ο Πρόεδρος και Επιστημονικός Διευθυντής του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ), κ. Παναγιώτης Κορλίρας, στην ως άνω ημερίδα.
Πιο απλά εξυπνάδες δεν χωράνε σε καμιά πλευρά.
Είτε η ΕΕ προχωράει ολοταχώς σε πολιτική ένωση με ισότιμα μέλη όπως ήταν το αρχικό όραμα και γίνεται υπολογίσιμη δύναμη διεθνώς είτε διαλύεται στα εξόν συνεταίθει και τα πρώην μέλη της «γυρεύουν» συμμάχους στην μακρινή Ανατολή,
στην περιφέρεια και κάθε λογής περιφέρεια, έρμαια της τύχης. Η παρατήρηση αυτή δεν απευθύνεται τόσο στα λιγότερο ισχυρά κράτη μέλη της ΕΕ, διότι πιθανόν αυτά λόγω του μικρού μεγέθους τους έχουν συνείδηση του τι θα ακολουθήσει αλλά απευθύνεται κυρίως στις μεγάλες χώρες της ΕΕ, οι οποίες πρέπει να παραδειγματίζουν αλλά και οι ίδιες να διδάσκονται από τις αποτυχίες τους στο πρόσφατο παρελθόν (γεμάτο από πολέμους).
Βέβαια προς τον δρόμο της πολιτικής ένωσης όλοι πρέπει να συνεισφέρουν και οι πιο μικρές χώρες, πρέπει να ευθυγραμμισθούν με κανόνες και υποχρεώσεις, διότι «Η αλληλεγγύη δεν είναι αυτονόητη σε μια νομισματική ένωση που ακόμα δεν αντιστοιχεί σε μια πολιτική ένωση».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου