ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ μια μικρή ΙΣΤΟΡΙΑ (Λευκές πινελιές σε κατάμαυρο ουρανό)

Ελληνική Οικονομία:

Λευκές πινελιές σε κατάμαυρο ουρανό

Νοιώθουμε όλοι αυτές τις ημέρες ότι πλησιάζει η ώρα πληρωμής του πολύ μεγάλου λογαριασμού για τα πεπραγμένα των τελευταίων τριάντα και πλέον ετών στην χώρα μας. Όπως έχω αναφερθεί και σε παλαιότερο σχόλιο μου ο λογαριασμός αυτός σωρευτικά αθροίζει σε ένα σύνολο περίπου ενός τρις ευρώ, που αποτελεί, με έναν χοντρικό υπολογισμό,  την οφειλή προς το εξωτερικό (0,4 τρις ευρώ περίπου), το αναλογιστικό έλλειμμα προς τα ασφαλιστικά ταμεία (0,4 τρις ευρώ περίπου) και ένα άλλο μικρότερο ποσό (ο,2 τρις ευρώ περίπου) διάφορες εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου.

Γενικό σύνολο οφειλής (χρέους) 1 τρις ευρώ περίπου.

Η αξία του  συνόλου των περιουσιακών στοιχείων που είναι στην ιδιοκτησία και σε άμεση διαθεσιμότητα του δημοσίου  (κυρίως μετοχές σε ΔΕΚΟ, όχι η ακίνητη περιουσία) είναι, σύμφωνα με κατά καιρούς ανακοινώσεις του, περιορισμένη (περίπου 50-70 δις ευρώ) και συγκρίνοντας την με τις υποχρεώσεις προκύπτει, αβιάστως, ότι υπάρχει πλήρης αδυναμία για άμεση εξόφληση τους.

Ετοιμαζόμαστε λοιπόν για μία μεγάλη στάση πληρωμών;

Σε αυτό το καταθλιπτικό περιβάλλον, σε αυτόν τον κατάμαυρο ουρανό ένας αισιόδοξος άνθρωπος θα μπορούσε να διακρίνει σήμερα λευκές πινελιές αισιοδοξίας που προέρχονται από εσωτερικές διεργασίες που πραγματοποιούνται στο χώρο της οικονομίας αλλά και από θεσμικές παρεμβάσεις που γίνονται ή και προετοιμάζονται να γίνουν με τη βοήθεια και τη συνδρομή των ευρωπαίων εταίρων μας.

Ας δούμε ή ας ιχνηλατήσουμε κάποιους χώρους διεργασιών.

Πρώτον, Αναπόφευκτα πρέπει να ακολουθήσουμε ένα μακροχρόνιο και αποτελεσματικό σχέδιο εξόδου από το σημερινό οικονομικό αδιέξοδο και να οπλιστούμε με υπομονή, μεθοδικότητα και εργατικότητα για την επιτυχία του.

Προς τη κατεύθυνση αυτή βρίσκεται το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα σταθερότητας που η εφαρμογή του, παρά τις παρεκκλίσεις που σημειώνονται, έχει ξεκινήσει και θα έχει ολοκληρωθεί, πιστεύουμε όλοι με επιτυχία, το έτος 2015.

Θα απαιτηθούν θυσίες, νέα προσπάθεια από όλους ώστε να διαμορφωθεί η νέα σύγχρονη δομή λειτουργίας της δημόσιας και ιδιωτικής οικονομίας στη χώρα μας.

Σκοπός είναι το δημόσιο να αλλάζει βαθμιαία πρόσωπο, να εκσυγχρονίζει τις   δημόσιες υπηρεσίες του και να βελτιώνει  τις συνθήκες εξυπηρέτησης του Πολίτη.

Με βάση το πρόγραμμα, πρέπει η κατανομή των δημοσίων υπαλλήλων να  εκλογικεύεται, ο αριθμός τους να προσαρμόζεται διαχρονικά προς τις ανάγκες και οι περιττές δαπάνες να  περικόπτονται ώστε τελικά να προκύψουν σημαντικές οικονομίες.

Η ιδιωτική οικονομία ανοίγει τα σύνορα της προς όλους και αυξάνουν οι δυνατότητες μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού για εργασία αλλά και ανάληψη αναπτυξιακών πρωτοβουλιών. Όλα τα Επαγγέλματα σταδιακά ανοίγουν και θα είναι προσβάσιμα από όλους και ευελπιστείτε ότι θα λειτουργούν με ανταγωνιστικούς όρους τιμών και ποιότητας. Το ίδιο θα πρέπει να ισχύσει και για την οργάνωση των επιμέρους αγορών ώστε να εκλείψουν φαινόμενα ολιγοπωλίων ή και μονοπωλίων. Ένα σύννεφο, όμως σκιάζει την όλη εικόνα. η απαραδέκτως χαμηλή κυβερνητική επίδοση στην εφαρμογή σχεδίων.

Δεύτερον, βρίσκεται σε εξέλιξη αυτές τις ημέρες ένα μεγάλης πνοής εθελοντικό πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων ελληνικού δημοσίου με ομόλογα μακράς διάρκειας (π.χ. τριακονταετούς) που ενσωματώνουν την εγγύηση του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης EFSF, που αφορά στη πληρωμή του κεφαλαίου στην λήξη. Το σημαντικό στο πρόγραμμα αυτό είναι ότι οι εταίροι μας αναλαμβάνουν να εγγυηθούν δάνεια μας ύψους μεγαλύτερου των 200 δις ευρώ και η χώρα μας ανακουφίζεται από την πληρωμή ετήσιων χρεολυσίων για πολλά χρόνια.

Τρίτον, το πρόβλημα του κρατικού χρέους δεν είναι πια μόνο ελληνικό πρόβλημα αλλά έχει περάσει και σε άλλες χώρες της ευρωζώνης. Παράδειγμα το ιταλικό και ισπανικό χρέος μέρος του βρίσκεται σε γαλλικές τράπεζες και δημιουργεί υπαρκτούς κινδύνους στην εύρυθμη λειτουργία τους. Η κατάσταση αυτή δεν αποκλείει καινούργιο σχεδιασμό διάσωσης από τον οποίο να ωφεληθεί και η χώρα μας. Σε μια τέτοια εξέλιξη μια απομείωση του ελληνικού χρέους μπορεί να είναι πιθανή.

Τέταρτον, ορισμένα οικονομικά μεγέθη του ιδιωτικού τομέα της ελληνικής οικονομίας υπό την επίδραση των πρώτων θεσμικών αλλαγών αλλά και από τα όσα συμβαίνουν στο εγγύτερο προς εμάς γεωγραφικό περιβάλλον, σημειώνουν το τρέχον έτος αξιόλογες θετικές μεταβολές, ενθαρρυντικές ως προς το μέλλον μας.

Ας τις δούμε, στηριζόμενοι σε εργασία της ΔΟΜ της ALPHA BANK.

α) Τουρισμός:

Η αύξηση των εσόδων από τον εξωτερικό τουρισμό ανήλθε στο 16,7% τον Ιούλ.’11 ενώ η αύξηση στο 7μηνο.’11 ανήλθε στο 14,2%.

β) Εξωτερικό Εμπόριο:

β1) Η αύξηση των εξαγωγών αγαθών χωρίς καύσιμα και πλοία κατά 15,6% στο 7μηνο.’11, ενώ

β2) η αύξηση του συνόλου των εξαγωγών, ανήλθε στο 21,5% σε ετήσια βάση στο 7μηνο.’11

β3) Η πτώση των εισαγωγών χωρίς καύσιμα και πλοία

κατά -7,3% σε ετήσια βάση στο 7μηνο.’11

γ) Βιομηχανία:

γ1) Η αύξηση του Δείκτη Κύκλου Εργασιών στη βιομηχανία κατά 18,9% σε ετήσια βάση.

Είναι αξιοσημείωτο ότι σταθεροποιείται και ο κύκλος εργασιών της βιομηχανίας στην εγχώρια αγορά,

γ2) Η αύξηση του Δείκτη Νέων Παραγγελιών στη βιομηχανία (σύνολο αγοράς) κατά 2,7% σε ετήσια βάση τον Ιούλ.’11 και κατά 4,5% σε ετήσια βάση στο 7μηνο.’11.

Ειδικότερα, συνεχίζεται η εντυπωσιακή αύξηση των παραγγελιών από το εξωτερικό κατά

28,4% στο 7μηνο.’11 (ΖτΕ: +31,7%, τρίτες χώρες: 29,9%).

Οι πιο πάνω παρουσιαζόμενες θετικές εξελίξεις δεν αμφισβητείται ότι αποτελούν μικρό μέρος της όλης εικόνας των σημερινών πραγμάτων της χώρας. Αποτελούν πινελιές αισιοδοξίας που για να διατηρηθούν και να αυξηθούν καλύπτοντας όλο τον μαυροπίνακα της ελληνικής οικονομικής ζωής προϋποθέτουν ότι η ομαλότητα και η κοινωνική ειρήνη θα είναι οι παράγοντες που θα καθορίσουν τις αποφάσεις και την στάση του ελληνικού λαού και της ηγεσίας του εν συνόλω στην έξοδο από την βαθειά κρίση. Σκοτεινό σημείο για το μέλλον είναι οι κακές επιδόσεις του παρελθόντος. Είδωμεν!!!