Οι αγορές ταύρων γεννιούνται μέσα στον πεσιμισμό, μεγαλώνουν με τον σκεπτικισμό, κορυφώνονται με την αισιοδοξία και πεθαίνουν μέσα στην ευφορία
(Τζόν Τέμπλετον)

Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ μια μικρή ΙΣΤΟΡΙΑ (Τι είναι προτιμότερο;)

Τι είναι προτιμότερο;


Συνεχώς ρωτάω και ξαναρωτάω, μη μπορώντας ευρύτερα, παρά μόνο τον εαυτόν μου:

Γιατί, η Πολιτεία μας δεν προσαρμόζει το ύψος των δημόσιων δαπανών (80 δις € περίπου) στο ύψος των δημόσιων εσόδων (55 € δις περίπου) που προβλέπονται στον Προϋπολογισμό;


τι περιμένει; κάποιος τρίτος να καλύπτει την διαφορά στο διηνεκές; δεν είναι και μικρή, μόλις 25 δις € περίπου (80-55)!!!


αλήθεια, τι περιμένουμε ως πολίτες αυτής της χώρας;  να ζητιανεύουμε τα 25 δις € που μας λείπουν για κάθε χρόνο και να το κάνουμε αυτό χωρίς να το ομολογούμε;

Τα πράγματα είναι καθαρά. το δημόσιο, μέσω του εγκεκριμένου στη Βουλή Προϋπολογισμού, έχει ορίσει, κακώς βέβαια, να πληρώνει 80 δις € περίπου το έτος για μισθούς και έξοδα ενώ έχει εγκρίνει να εισπράττει , μέσω φόρων, 55 δις €.

Άρα είναι αδύνατο να πληρωθούν όλα τα έξοδα και το παράδοξο είναι ότι αυτό έχει την έγκριση της Βουλής!!!

Για να ισοσκελίσουν δαπάνες και έσοδα χρειάζεται θεωρητικά τουλάχιστον να αναζητηθεί ένας συνδυασμός μεταξύ του 80 και 55 αν βέβαια ακόμα αντέχει η φοροδοτική ικανότητα του έλληνα. Έστω ότι αυτό συμβαίνει στο ενδιάμεσο επίπεδο που είναι τα 67,5 δις περίπου.
Αυτό σημαίνει μείωση των δαπανών κατά 12,5 δις € (80-67,5) και περαιτέρω αύξηση των εσόδων κατά 12,5 δις (από 55 σε 67,5)
Διαφορετικά και με δεδομένο το ύψος των εσόδων, πρέπει να μειωθούν τα έξοδα κατά 25 δις € από  80 σε 55.


Ακόμα κάτι πιο σημαντικό.
        α)  στα έξοδα των 80 δις € τα 13 δις € είναι τόκοι.
        β)  στα 380 δις € περίπου που είναι το πρόγραμμα να φθάσουν τα χρέη και με επιτόκιο μόνο 10%, οι τόκοι φθάνουν τα 40 δις € και λίγο ακόμα ξεπερνάμε τα 50 δις και βάλε. Είναι θέμα χρόνου να καταλήξουμε εκεί.
 Σήμερα, 14/4/2011, το επιτόκιο των ομολόγων του δημοσίου έφτασε το 14%.

Τότε όλα τα δημόσια έσοδα (55 δις €) δεν θα φθάνουν ούτε για τους τόκους.
Για μισθούς δημόσιων υπαλλήλων θα μείνει μόνο το απόλυτο μηδέν. Για τα δημόσια έξοδα δεν το συζητάμε.


Τι είναι προτιμότερο; να μειωθούν τώρα, πάραυτα, οι δαπάνες σχεδόν στο ύψος των εσόδων, που με τον τρόπο αυτό μένει και περίσσευμα για πληρωμές σαφώς σημαντικά μικρότερων μισθών στους δημόσιους υπαλλήλους ή να αφεθούν τα πράγματα όπως έχουν και όλο το δημόσιο και μαζί του η χώρα και οι πολίτες της απόλυτα να καταρρεύσουν;
Παράλληλα και ταυτόχρονα δεν πρέπει επιτέλους να ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες όλων των επαγγελμάτων για όλους τους έλληνες; και να σταματήσουν οι διακρίσεις σε βάρος του;


Ερωτώ, σαν κοινωνία αυτό τον μεγάλο σκοπό επιδιώκουμε; την αυτοκτονία, χωρίς να το λέμε; ή μας αυτοκτονούν και συμμετέχει σε αυτό το τεράστιο έγκλημα όλος ο Πολιτικός κόσμος (πασοκ,νδ, συριζα, κκε κ.α), με νομότυπες διαδικασίες, ώστε να μην έχει ευθύνη; συμμετέχει η "αφοπλισμένη" εκκλησία; η " πνευματική " ηγεσία; οι τράπεζες; οι επιχειρηματίες; τα ασφαλιστικά ταμεία; οι ελεύθεροι επαγγελματίες (μηχανικοί, γιατροί, οικονομολόγοι, λογιστές, υδραυλικοί, κτίστες-που τους θυμήθηκα και αυτούς;), οι συνδικαλιστές, όλοι μας; διότι μαζί τα φάγαμε, αλλά δεν θέλουμε και μαζί να τα διορθώσουμε;

Δεν υπάρχουν σχόλια: