ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ μια μικρή ΙΣΤΟΡΙΑ (Ευρώ ή δραχμή;)

Ευρώ ή δραχμή;

Διάβασα προχθές άρθρο που το φιλοξενούσε έγκριτο ηλεκτρονικό μέσο για τα «οφέλη» επιστροφής της χώρας στη δραχμή!!!

Ενδεικτικά, επιλέγω ορισμένα αποσπάσματα από το άρθρο, τα οποία, κατά τη γνώμη μου είναι τα πιο χαρακτηριστικά:

 ..... μετά από την έξοδο από το ευρώ, χρειαζόμαστε μία πολιτική θαρραλέα, μια πολιτική που δεν θα ανέχεται άλλο την κρατική διαφθορά, που θα ενισχύσει στο έπακρο την ιδιωτική επιχείρηση, που θα κινητοποιήσει το σύνολο του εργατικού, πνευματικού και κεφαλαιουχικού δυναμικού της χώρας και που θα εφαρμόσει αμείλικτα τον νόμο προς πάσα κατεύθυνση (απαραίτητη προϋπόθεση για κάθε υγιή οικονομική ανάπτυξη).

Χρειαζόμαστε μία γενναία εσωτερική υποτίμηση, κάτι που θα μειώσει για πάρα πολύ κόσμο το βιοτικό του επίπεδο και θα πλήξει τις επενδύσεις/αποταμιεύσεις του.

Χρειαζόμαστε πραγματική –κι όχι κομματική– στρατηγική ανάπτυξης, με σύμμαχο στην προσπάθεια και μπροστάρη (αντί για διωκόμενο) τον ιδιωτικό τομέα.....

Όπως θα παρατηρήσει ο καλόπιστος αναγνώστης, όλα τα πιο πάνω που παραθέτει ο αρθρογράφος και αναγκαία είναι και πράγματι χρειάζεται άμεσα να πραγματοποιηθούν  και δυστυχώς καθυστερούν. Αυτό που δημιουργεί ερώτημα είναι γιατί πρέπει να πραγματοποιηθούν μετά την έξοδο της χώρας από το ευρώ; Τι εμποδίζει το ευρώ όλα αυτά που περιγράφονται άμεσα να γίνουν σήμερα;
Φοβάμαι ότι η απάντηση βρίσκεται στο ότι ορισμένοι που κατέχουν εξουσία (προφανώς δεν εννοώ τον συγγραφέα) και επηρεάζουν τα πράγματα κατά το δοκούν δεν αντέχουν στους ορθολογικούς περιορισμούς που θέτει η παρουσία του ευρώ και αναζητούν τρόπους διαφυγής χωρίς να υπολογίζουν τις πρόσθετες ζημιές για το κοινωνικό σύνολο.

Αν τα όσα σωστά, κατά τη γνώμη μου, και άλλοι πολλοί ειδικοί σημειώνουν όπως ο περιορισμός του δημοσίου, το άνοιγμα των επαγγελμάτων, η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, η απλοποίηση της νομοθεσίας, ο ορθολογισμός της γραφειοκρατίας κ.ά  γίνονταν πράξη τότε που επίσημο νόμισμα ήταν η δραχμή, θα είχαν ήδη γίνει.
Η δραχμή δεν το "επέτρεπε" διότι μέσω επανειλημμένων υποτιμήσεων της έδινε προσωρινή λύση στα ταμειακά εσωτερικά αδιέξοδα και οι κρατούντες απέφευγαν με τον τρόπο αυτό να εστιάσουν στα πραγματικά, δομικά, προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και να αναλάβουν τις προαναφερόμενες αναγκαίες λύσεις.

Το ευρώ δίνει την ευκαιρία, αν το επιθυμείς, να εστιάζεις στο πρόβλημα και να το αντιμετωπίζεις. Με το ευρώ, ως ένα "ξένο" νόμισμα δεν μπορείς να παρακάμψεις το κάθε πρόβλημα. Πρέπει να δώσεις λύση αλλιώς κινδυνεύεις να εκτροχιαστείς. Παράδειγμα είναι αδύνατο για μακρά χρονική περίοδο,  η Πολιτεία να διατρέφει (αμείβει) π.χ. 1.000.000 ικανούς ανθρώπους, πληρώνοντας τους, με ευρώ, χωρίς όμως αυτοί να προσφέρουν εργασία. Είναι αδύνατο να συντηρεί το κράτος στο διηνεκές δαπάνες προμηθειών αποκτώμενες, με ευρώ, στο πολλαπλάσιο της αξίας τους. Είναι αδύνατο να ονομάζει χιλιάδες ανθρώπους "δημόσιους υπαλλήλους" και να καθορίζει αμοιβές σημαντικά μεγαλύτερες από ότι οι οικονομικές συνθήκες προσδιορίζουν. Όλα αυτά τα κακά παραδείγματα είναι αδύνατο να υπάρξουν με το ευρώ γιατί το ευρώ δεν το εκτυπώνει κάποια κρατική μηχανή αλλά πρέπει να αποκτηθεί από το κράτος μέσω κατάλληλης δημοσιονομικής και οικονομικής πολιτικής. Έτσι το κράτος υποχρεώνεται, αργά (όπως στην περίπτωση μας) ή γρήγορα, να είναι συνετό και δίκαιο με τους πολίτες ώστε να επιτυγχάνει μακροπρόθεσμα ισορροπία. Αν και όταν η φροντίδα προς την κατεύθυνση αυτή εκλείπει πρέπει οι πολιτικοί που εξετράπησαν να τιμωρούνται και όχι να ταλαιπωρείται ένας ολόκληρος λαός. Και για να υπάρχει τιμωρία πρέπει να το προβλέπει ο νόμος και όχι να ακούγεται το κακόγουστο και διεφθαρμένο "ο δήνα πολιτικός ανέλαβε το πολιτικό κόστος" δεν φτάνει το πολιτικό κόστος χρειάζεται τιμωρία. Έτσι νομίζω.

Δεν είναι ανάγκη να εξέλθει η χώρα του ευρώ για να διαγραφεί μέρος του χρέους.
Κατά την γνώμη μου, η ΕΚΤ θα υποχρεωθεί από τα πράγματα να αναλάβει σιωπηρώς μέρος των κρατικών χρεών αν όχι όλων αλλά των περισσοτέρων χωρών της ζώνης του ευρώ.
Χρειάζεται, όμως για να έχει αποτέλεσμα μια τέτοια νομισματική πολιτική και τα κράτη ανάλογα να μηδενίσουν βαθμιαία τα δημοσιονομικά ελλείμματα τους. Επίσης, τα μέλη της ευρωζώνης πρέπει αφενός να είναι εντίμως αλληλέγγυα μεταξύ τους και να μην τείνουν να εκμεταλλεύονται προσωρινές αδυναμίες σε όποιες χώρες εμφανίζονται και αφετέρου να συντονίσουν τις βραχυρόθεσμες και μακροπρόθεσμες πολιτικές τους προς την κατεύθυνση της δημοσιονομικής ένωσης. Διαφορετικά, οι εξελίξεις ίσως τελικά καταλήξουν να αποκλίνουν του Ευρωπαϊκού Οράματος.

Παράλληλα και όσο το ενιαίο νόμισμα αναμφισβήτατα γίνεται αποδεκτό απο όλους ότι είναι το εθνικό μας νόμισμα, το γεγονός αυτό  ασκεί, διαχρονικά, θετική επίδραση στον πολιτικό χώρο για εποικοδομητικές και αναζωογονητικές διεργασίες για  καλλίτερα διοικητικά σχήματα με οργάνωση και όραμα που θα εγγυώνται το αύριο και θα δίνουν συνεπή διέξοδο στις ανησυχίες και επιλογές των πολιτών.

Οι έλληνες είμαστε και εργατικοί και προκομμένοι.

Μια νέα σελίδα για τη Χώρα μπορεί να ανοίξει.

Οι κατάλληλοι άνθρωποι υπάρχουν.