16/02/2011
Διεθνής Ανταγωνισμός
Από τη μια πλευρά, λίγο πολύ όλες οι ευρωπαϊκές χώρες είναι καταχρεωμένες.
Επίσης, Η ίδια εικόνα επικρατεί στην Αμερική.
Από την άλλη πλευρά, η Ασία αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς και με εκτός ανταγωνισμού όρους, κατάσταση που ασκεί αφόρητες πιέσεις στα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα προϊόντα, στην απασχόληση και στα εισοδήματα.
Η πιο πάνω εικόνα υπαγορεύει, πιεστικά, ότι Ευρώπη και Αμερική πρέπει να ξαναγίνουν ανταγωνιστικές αν επιθυμούν να διατηρήσουν την οικονομική τους τουλάχιστον αυτάρκεια και στο μέλλον.
Πρακτικά, αυτό σημαίνει, υπό τις σημερινές συνθήκες (τεχνολογίας, θεσμών, ελεύθερου εμπορίου, καθεστώς διαμόρφωσης ισοτιμιών κ.ά), εισοδήματα και τιμές, μετρούμενα σε σχετικούς όρους, όσον αφορά στη Δύση (κυρίως Ευρώπη, ΗΠΑ), θα πρέπει βαθμιαία να ισορροπούν ολοένα και περισσότερο προς τα κάτω και αντίστροφα όσον αφορά στην Ανατολή (Ασία κ.ά. αναδυόμενες χώρες). Η εξέλιξη θα "ολοκληρωθεί" στο μέλλον και στο επίπεδο που θα εξασφαλίζεται ισορροπία εισοδημάτων και τιμών μεταξύ Δύσης και γενικότερα Ανατολής.
Στο μακροχρόνιο αυτό μεταβατικό στάδιο, οι Κεντρικές Τράπεζες της Δύσης έχουν κάθε λόγο να αναλάβουν μέρος των κρατικών χρεών, ενέργεια η οποία κατά την άποψη μου είναι αναγκαία και σωτήρια, και με την προϋπόθεση ότι τα δημοσιονομικά ελλείμματα θα παύσουν να παράγονται.
Η νομισματικοποίηση μέρους των κρατικών χρεών, μέσω των κεντρικών τραπεζών, θα συμβάλει στην συγκράτηση της συνολικής ζήτησης, η οποία θα υποχωρεί, από την αύξηση της ανεργίας, η οποία είναι αναπόφευκτη σε πρώτη φάση, λόγω των δημοσιονομικών περικοπών. Επίσης, η επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης του δημόσιου χρέους θα συνέβαλε προς την κατεύθυνση αυτή.
Αποκαθιστάμενης, βαθμιαία, της διεθνούς ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών και αμερικάνικων προϊόντων θα ενισχύονται οι επενδύσεις, θα αυξάνει η παραγωγή και η απασχόληση. Παράλληλα, οι χώρες της Ασίας θα έχουν αυξήσει σημαντικά την εσωτερική κατανάλωση και τα εισοδήματα τους και θα έχουν αυξημένες ανάγκες σε εισαγωγές. Κάτω από τις νέες συνθήκες και προϊόντος του χρόνου το διεθνές εμπόριο θα σημειώσει νέα γιγαντιαία άνοδο και θα οδηγήσει σε νέα μεγαλύτερη και ευρύτερη (σε μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων) οικονομική ευμάρεια.
Όσον αφορά την χώρα μας, η παραμονή της στο ευρώ της δίνει πλεονέκτημα να συμμετέχει σε ενδεχόμενες αναδιαρθρώσεις του χρέους της στο βαθμό που τα πράγματα εξελιχθούν όπως ανωτέρω περιγράφονται.
Βέβαια, πέραν του χρέους, η χώρα αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα που γενεσιουργά αίτια έχουν την ολιγοπωλιακή οργάνωση της αγοράς,
Επίσης, Η ίδια εικόνα επικρατεί στην Αμερική.
Από την άλλη πλευρά, η Ασία αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς και με εκτός ανταγωνισμού όρους, κατάσταση που ασκεί αφόρητες πιέσεις στα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα προϊόντα, στην απασχόληση και στα εισοδήματα.
Η πιο πάνω εικόνα υπαγορεύει, πιεστικά, ότι Ευρώπη και Αμερική πρέπει να ξαναγίνουν ανταγωνιστικές αν επιθυμούν να διατηρήσουν την οικονομική τους τουλάχιστον αυτάρκεια και στο μέλλον.
Πρακτικά, αυτό σημαίνει, υπό τις σημερινές συνθήκες (τεχνολογίας, θεσμών, ελεύθερου εμπορίου, καθεστώς διαμόρφωσης ισοτιμιών κ.ά), εισοδήματα και τιμές, μετρούμενα σε σχετικούς όρους, όσον αφορά στη Δύση (κυρίως Ευρώπη, ΗΠΑ), θα πρέπει βαθμιαία να ισορροπούν ολοένα και περισσότερο προς τα κάτω και αντίστροφα όσον αφορά στην Ανατολή (Ασία κ.ά. αναδυόμενες χώρες). Η εξέλιξη θα "ολοκληρωθεί" στο μέλλον και στο επίπεδο που θα εξασφαλίζεται ισορροπία εισοδημάτων και τιμών μεταξύ Δύσης και γενικότερα Ανατολής.
Στο μακροχρόνιο αυτό μεταβατικό στάδιο, οι Κεντρικές Τράπεζες της Δύσης έχουν κάθε λόγο να αναλάβουν μέρος των κρατικών χρεών, ενέργεια η οποία κατά την άποψη μου είναι αναγκαία και σωτήρια, και με την προϋπόθεση ότι τα δημοσιονομικά ελλείμματα θα παύσουν να παράγονται.
Η νομισματικοποίηση μέρους των κρατικών χρεών, μέσω των κεντρικών τραπεζών, θα συμβάλει στην συγκράτηση της συνολικής ζήτησης, η οποία θα υποχωρεί, από την αύξηση της ανεργίας, η οποία είναι αναπόφευκτη σε πρώτη φάση, λόγω των δημοσιονομικών περικοπών. Επίσης, η επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης του δημόσιου χρέους θα συνέβαλε προς την κατεύθυνση αυτή.
Αποκαθιστάμενης, βαθμιαία, της διεθνούς ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών και αμερικάνικων προϊόντων θα ενισχύονται οι επενδύσεις, θα αυξάνει η παραγωγή και η απασχόληση. Παράλληλα, οι χώρες της Ασίας θα έχουν αυξήσει σημαντικά την εσωτερική κατανάλωση και τα εισοδήματα τους και θα έχουν αυξημένες ανάγκες σε εισαγωγές. Κάτω από τις νέες συνθήκες και προϊόντος του χρόνου το διεθνές εμπόριο θα σημειώσει νέα γιγαντιαία άνοδο και θα οδηγήσει σε νέα μεγαλύτερη και ευρύτερη (σε μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων) οικονομική ευμάρεια.
Όσον αφορά την χώρα μας, η παραμονή της στο ευρώ της δίνει πλεονέκτημα να συμμετέχει σε ενδεχόμενες αναδιαρθρώσεις του χρέους της στο βαθμό που τα πράγματα εξελιχθούν όπως ανωτέρω περιγράφονται.
Βέβαια, πέραν του χρέους, η χώρα αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα που γενεσιουργά αίτια έχουν την ολιγοπωλιακή οργάνωση της αγοράς,
τα κλειστά επαγγέλματα, τον τεράστιο και αδηφάγο δημόσιο τομέα και όλες τις αντιλήψεις και προκαταλήψεις που τα εξέθρεψαν αυτά.
Νοείται, οποιαδήποτε συμμετοχή μας σε ένα δημιουργικό μέλλον προϋποθέτει την άμεση εξάλειψη όλων αυτών των αρνητικών παραγόντων.
Νοείται, οποιαδήποτε συμμετοχή μας σε ένα δημιουργικό μέλλον προϋποθέτει την άμεση εξάλειψη όλων αυτών των αρνητικών παραγόντων.
Σαν συμπέρασμα, μπορεί να γραφτεί ότι η Ανατολή (δηλαδή οι χώρες της Ασίας, Λατινικής Αμερικής και γενικότερα κάθε αναδυόμενη οικονομία) αποτελεί ένα γίγαντα που έχει αφυπνιστεί και διεκδικεί με τον κόπο και τη δουλειά των ανθρώπων της ένα αξιόλογο οικονομικό μερίδιο στη ζωή, που κανείς ετσιθελικά δεν μπορεί να τους το αρνηθεί.
Η Δύση όσο πιο γρήγορα προσαρμόσει τις απαιτήσεις των ανθρώπων της σε πιο ρεαλιστικά επίπεδα και όσο καλλίτερα δει και οργανώσει συνολικά το θέμα της ανταγωνιστικότητας τόσο καλλίτερα θα είναι τα αποτελέσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου