Μικρά μυστικά επιτυχίας (2/2)
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΧΑΡΤΟΦΥΛΑΚΙΟΥ3) Κατανομή Κεφαλαίου. Η επένδυση είναι συνδεδεμένη με την αβεβαιότητα. Απρόβλεπτα γεγονότα ανατρέπουν την κανονική ροή των πραγμάτων, με ακραίες επιπτώσεις, αρνητικές ή θετικές πάνω στην επένδυση. Το γεγονός αυτό μας κάνει να ενεργούμε με περίσκεψη και να αναλαμβάνουμε μετρημένους κινδύνους. Το άγνωστο που περικλείει κάθε επένδυση δεν επιτρέπεται να παραβλέπεται. Η αποδοχή ότι η αβεβαιότητα είναι μέρος της επένδυσης είναι αναγκαία. Ένας βασικός τρόπος αντιμετώπισης της είναι η διαφοροποίηση του χαρτοφυλακίου, που αποτελεί αρχή της χρηματοοικονομικής διαχείρισης για την προστασία του κεφαλαίου.
Η κατανομή κεφαλαίου (διαφοροποίηση) αναφέρεται στη διασπορά των επενδύσεων ανάμεσα σε διαφορετικές κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων (Ομόλογα, Καταθέσεις, Πολύτιμα Μέταλλα, Ακίνητα, Εμπορεύματα, Μετοχές) και όχι σε διαφορετικούς τίτλους του ιδίου κλάδου (π.χ. τραπεζικές μετοχές).
Η ομορφιά της κατανομής είναι ότι οι αποδόσεις των επιμέρους περιουσιακών στοιχείων δεν κινούνται παράλληλα αλλά σε κύκλους, κατά κανόνα, αντίθετους μεταξύ τους που προσφέρουν τελικά την μικρότερη δυνατή διακύμανση στην συνολική απόδοση.
Έτσι για παράδειγμα όταν η οικονομία είναι ανερχόμενη οι αποδόσεις των μετοχών αυξάνουν, ενώ είναι πιθανόν στην ίδια περίοδο να υποχωρούν οι τιμές στα πολύτιμα μέταλλα. Σε περιόδους αύξησης του πληθωρισμού τα επιτόκια των καταθέσεων ευνοούνται. Όταν επικρατούν ανησυχίες για την πορεία της οικονομίας και η αβεβαιότητα σπάει ρεκόρ οι τιμές του χρυσού και όχι μόνο σημειώνουν κατακόρυφη άνοδο. Επειδή οι οικονομικοί κύκλοι δεν είναι προβλέψιμοι, η κατανομή του κεφαλαίου παίζει καθοριστικό ρόλο για την προστασία της επένδυσης και την απόδοση της στη διάρκεια των ετών. Με άλλα λόγια, η κατανομή του κεφαλαίου, μας αφήνει να κοιμόμαστε ήσυχα.
Βασικός άξονας της κατανομής κεφαλαίου που ακολουθούν, με μικρές αποκλίσεις, τα χαρτοφυλάκια της Αμάλθειας παρουσιάζεται στο διάγραμμα.
4) Ετήσια Αναδιάρθρωση. Μια φορά το έτος επαναφέρουμε τη διάρθρωση του χαρτοφυλακίου στην προβλεπόμενη κατανομή κεφαλαίου. Αυτό συμβαίνει διότι με την πάροδο του χρόνου η κατανομή των περιουσιακών στοιχείων εκτρέπεται από την αρχική και τείνει να γίνει πολύ επικίνδυνη για ορισμένα περιουσιακά στοιχεία και περισσότερο συντηρητική για άλλα. Η στρατηγική της επανεξισορρόπισης του κεφαλαίου στην επιθυμητή διάρθρωση έχει στόχο την άμβλυνση των κινδύνων και την επίτευξη καλλίτερης απόδοσης μακροπρόθεσμα. Στο ερώτημα πότε πρέπει να γίνεται η εξισορρόπηση δεν υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση. Μερικοί προτιμούν μια φορά το χρόνο σε συγκεκριμένη περίοδο και άλλοι ορίζουν διαφορετικά διαστήματα, μεγαλύτερα ή μικρότερα (π.χ. κάθε 6 ή 15 μήνες κ.ο.κ). Πρακτικά αυτό που έχει σημασία είναι να μην εγκαταλείπεται η στρατηγική αυτή και να χρησιμοποιείται ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που σημειώνεται μεγάλη απόκλιση από την αρχική κατανομή.
Για παράδειγμα, μεταξύ 1970 και 2008 οι αποδόσεις στον χρυσό και στον δείκτη Dow Jones διαμορφώθηκαν περίπου κατά ετήσιο μέσο όρο σε 8,5% και 7,2% αντίστοιχα.
Αν ένα κεφάλαιο είχε ισοκατανεμηθεί μεταξύ χρυσού και ενός πακέτου μετοχών στην αναλογία που συμμετέχουν στον Dow Jones και στην περίοδο αυτή εφαρμοζόταν με συνέπεια η στρατηγική της ετήσιας αναδιάρθρωσης τότε οι ετήσιες αποδόσεις θα αύξαναν στα σε 9,6% και 8,4% αντίστοιχα.
Στο ενδεικτικό παράδειγμα, της ισόποσης επένδυσης το 1970 από 100$ σε χρυσό και μετοχές στον Dow Jones, στο έτος 2008 το αρχικό κεφάλαιο των 200$ θα είχε διαμορφωθεί σε 3.908$, χωρίς την τακτική της ετήσιας αναδιάρθρωση, και σε 5.920$ αν συνεπώς και κάθε έτος επανακαθίσταντο τα αρχικά ποσοστά ισορροπίας (50-50). Δηλαδή, βλέπουμε ότι η στρατηγική της αναδιάρθρωσης αύξησε σημαντικά την απόδοση πάνω από 51% στην εν λόγω περίοδο (5.920$ έναντι 3.908$).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου